Fundusz nie poniósł wydatków, ze swoich zasobów, na nabycie akcji, które otrzymał jako niepieniężny wkład Skarbu Państwa do Funduszu. Przy sporządzaniu rocznego bilansu funduszu ta właśnie wartość będzie przyjmowana jako cena nabycia akcji /art. 9 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji /Dz.U. nr 44 poz. 202 ze zm./. Skoro wspólnik /tu:

Art. 323 § 3 zd. 2 k.p.k. ma charakter mieszany: procesowomaterialny, a więc z jednej strony określa tryb postępowania w przedmiocie quasi środka zabezpieczającego w postaci przepadku, z drugiej zaś materialną przesłankę jego stosowania, którą jest „niewykrycie sprawców przestępstwa”. Przewidziana w tym przepisie regulacja nie podlega wyłączeniu spod zastosowania zasady lex mitior agit (w odniesieniu

1. Brak wyraźnego stwierdzenia, w skardze kasacyjnej, że art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ został naruszony, uniemożliwia sądowi w postępowaniu kasacyjnym podważenie ustalenia, iż wydatki na rzecz udziałowców spółki nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów. 2. Nie odpowiada wymogom z art. 176 w związku

Brak wystarczających ustaleń faktycznych czyni przedwczesnym rozpoznanie zarzutu naruszenia prawa materialnego.

Przepis art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ stanowi, że przytoczone w skardze kasacyjnej podstawy kasacji powinny być uzasadnione. Stosownie do wyraźnych postanowień art. 174 powołanej ustawy wskazane wyżej podstawy kasacyjne wraz z ich uzasadnieniem dotyczyć powinny naruszenia przepisów prawa materialnego czy procesowego

Jeśli organ skarbowy wykluczy z kosztów wydatki na wynagrodzenie członka zarządu, w tym wyjazdy służbowe, musi przeanalizować, czy nie można do tej kategorii zaliczyć wydatków na używanie do celów służbowych samochodu nie będącego własnością spółki.

Brak wskazania w skardze kasacyjnej konkretnych przepisów prawa procesowego naruszonych przez sąd administracyjny w postępowaniu sądowym powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny, związany treścią art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 obowiązek rozpoznania sprawy w granicach skargi kasacyjnej/, obligowany jest do

Dla uznania podstawy z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ za usprawiedliwioną niezbędne jest wykazanie, że wadliwość postępowania kształtowała lub współkształtowała treść orzeczenia.

Dla uznania, że skarga oparta jest na właściwych podstawach nie wystarczy powtórzenie formuły z art. 174 ustawy. Zgodnie bowiem z art. 176 skarga kasacyjna poza tym, że powinna czynić zadość wymaganiom dla pisma w postępowaniu sądowym, ma zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek

Nie można skutecznie dokonać doręczenia "zastępczego" wezwania o wpis jeżeli - niezależnie od przyczyn - nie zostało ono skierowane na adres skarżącego.

Organy podatkowe mogły i mogą naliczać odsetki od nieterminowo płaconych zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy także po zakończeniu roku podatkowego.

Do kategorii przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ nie należą środki pieniężne, wypłacane na podstawie art. 141 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych /Dz.U. nr 139 poz. 939 ze zm./ uczestnikom funduszu inwestycyjnego, w toku likwidacji tego funduszu.

1. Wynikająca z art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ zasada związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej nie pozwala temu Sądowi na podstawianie obowiązujących w chwili wydania zaskarżonego orzeczenia przepisów postępowania sądowego w miejsce przepisów nieobowiązujących, błędnie powołanych

W stanie prawnym obowiązującym w 1997 r. odsetki za zwłokę z tytułu niezapłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie mogły się nakładać w czasie z odsetkami od zaległego rocznego podatku.

1. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby organ podatkowy - dla ustalenia określonej okoliczności istotnej dla wymiaru należnego podatku VAT - wykorzystał dowód, który wcześniej posłużył do ustalenia tej samej okoliczności w innym postępowaniu podatkowym. 2. Mimo zastosowania przez Ustawodawcę odmiennych sformułowań w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Wejście w życie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 144 poz. 931/, nie uzasadnia wykładni, iż przed dniem 1 stycznia 1999 r. dla ustalenia tych samych okoliczności, przy tożsamym stanie faktycznym konieczne było dopuszczenie dowodu z opinii co najmniej dwóch biegłych, a po tej dacie wystarczy zasięgnięcie jednej opinii.

Użyty w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" należy rozumieć w ten sposób, iż decydującym jest moment osiągnięcia przychodu dla przypisania wydatkowi podatkowego kosztu. A zatem dla potrzeb podatkowych ważne jest to, że koszt podatkowy musi być poniesiony i to w określonym

Koszty sądowe zasądzone w wyniku uwzględnienia roszczenia Spółki związanego z działalnością gospodarczą nie stanowią jej przychodu łączącego się z prowadzeniem tej działalności w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Sąd administracyjny stwierdzając naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego nie może uznać tej okoliczności za nieistotną.

Stwierdzając, że Podatniczka była uprawniona w świetle przepisów § 37 w związku z § 36 powołanego wyżej rozporządzenia do otrzymywania faktur VAT jako podatnik zarejestrowany i posiadający numer identyfikacji podatkowej, nie korzystała ze zwolnień, o których mowa w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy i spełniała warunki przewidziane w ust. 2-5, posiadała poprawną formalnie fakturę VAT, dokonała odliczenia