1. Spółka cywilna nie może być uznana za podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, a wspólników łączy wspólne źródło dochodów z majątku wspólnego /art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./. 2. Wspólność łączna w odniesieniu do wspólników spółki cywilnej charakteryzuje się przede wszystkim tym, że wspólnik nie może rozporządzać

Przepis art. 27c ust. 8 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wiąże podwyżkę ulgi wyłącznie z prowadzeniem przez podatnika działalności gospodarczej na terenie gminy, o której mowa w tym przepisie. Sformułowanie to nie pozostawia organowi podatkowemu żadnego wyboru co do sposobu rozstrzygnięcia sprawy /tzw. decyzja związana/. Przyjęcie, że

Przepis art. 27c ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wiąże podwyżkę ulgi wyłącznie z prowadzeniem przez podatnika działalności gospodarczej na terenie gminy, o której w tym przepisie mowa. Sformułowanie to nie pozostawia organowi podatkowemu żadnego wyboru co do sposobu rozstrzygnięcia sprawy /tzw. decyzja związana/. Przyjęcie

Przepis art. 27c ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wiąże podwyżkę ulgi wyłącznie z prowadzeniem przez podatnika działalności gospodarczej na terenie gminy, o której w tym przepisie mowa. Sformułowanie to nie pozostawia organowi podatkowemu żadnego wyboru co do sposobu rozstrzygnięcia sprawy /tzw. decyzja związana/. Przyjęcie

Zwrot majątku spółki cywilnej przypadającego wspólnikowi występującemu ze spółki nie skutkuje powstaniem u tego wspólnika przychodu podlegającego opodatkowaniu, bowiem dochody uzyskane dla spółki w czasie jej trwania podlegały opodatkowaniu w każdym roku podatkowym.

Wystąpienie wspólnika ze spółki i wiążący się z tym faktem zwrot przypadającego temu wspólnikowi majątku spółki nie skutkuje powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie występującego ze spółki wspólnika do uiszczenia podatku dochodowego od spłaty udziału w majątku spółki oznaczałoby opodatkowanie już wcześniej opodatkowanego majątku.

Tylko i wyłącznie różnice kursowe wyliczone w sposób uregulowany art. 12 ust. 2a i ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ będą wpływały na dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych pod warunkiem, że operacje finansowe przeprowadzone będą za pośrednictwem polskiego

Sąd prawidłowo uznał, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków, które służyły do nabycia środka trwałego. Nie można zatem mówić o naruszeniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Również z tych samych względów brak jest podstaw do uznania, iż naruszono par. 54 ust. 4 pkt 5

Definicja wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych, zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, odnosi ten wskaźnik do "przeciętnego miesięcznego udziału procentowego osób niepełnosprawnych w zatrudnieniu ohółem, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy", co oznacza, że

Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej. Niepodniesienie w niej zarzutu naruszenia art. 30 ustawy o NSA uniemożliwia sądowi kasacyjnemu ocenę, czy słusznie sąd administracyjny uznał się związany treścią poprzedniego wyroku, w konsekwencji nie pozwala rozpoznać zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego.

1. Wynikająca z art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zasada związania NSA granicami skargi kasacyjnej nie pozwala temu sądowi na podstawie obowiązujących w chwili wydania zaskarżonego orzeczenia przepisów postępowania sądowego w miejsce przepisów nieobowiązujących, błędnie powołanych w rozpatrywanej skardze

1. Okoliczność, że w krótkim czasie przed posiedzeniem sądu podatnicy zdecydowali się ustanowić drugiego pełnomocnika, nie stanowi podstaw do odroczenia rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /art. 109 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/. 2. Brak w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 30 ustawy

Odsyłanie skarżących na drogę odrębnego postępowania o udzielenie ulg wynikających z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie powinno mieć miejsca w postępowaniu o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji.

1. Jeżeli zgromadzenie akcjonariuszy spółki akcyjnej określiło dzień wypłaty dywidendy, to przed tym dniem dywidenda nie była należna. Dlatego nie można twierdzić, że zatrzymanie dywidendy w okresie poprzedzającym ten dzień oznaczało, że spółka otrzymała nieodpłatne świadczenie. 2. Jeżeli do wypłaty dywidendy nie doszło także w dniu określonym przez zgromadzenie akcjonariuszy, to również nie można

Ustalając, czy poniesione przez firmę wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, organ skarbowy może zażądać od podatnika dowodów potwierdzających zasadność wydania konkretnych kwot.