1. Błędna wykładnia zachodzi wówczas, gdy orzeczenie było wynikiem mylnego rozumienia treści normy prawnej. Niewłaściwe zastosowanie przepisu, gdy nieprawidłowo odniesiono tę normę do ustalonego stanu faktycznego. 2. Podatniczka nabyła w spadku prawo do rekompensaty mające określoną wartość majątkową. Okoliczność, że prawo to zostało zrealizowane (poprzez wypłatę rekompensaty) niemal dwa lata po powstaniu

Sąd stwierdził istnienie przesłanki nieważności postępowania przewidzianej w art. 183 § 2 pkt 4 u.p.pa.a., a polegającej na tym, że skład orzekający w sprawie był sprzeczny z przepisami prawa, gdyż oryginał sentencji zaskarżonego wyroku został podpisany tylko przez dwóch sędziów. Taki stan rzeczy narusza art. 44 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368

Jeśli koszty działalności, w tym koszty działalności kredytowej ponoszone były w celu uzyskania przychodu w postaci między innymi odsetek uzyskiwanych w części z dotacji z budżetu państwa, a w części od samych kredytobiorców, to wydatki te, zwłaszcza o charakterze stałym /wynagrodzenia pracowników, koszty utrzymania budynków i urządzeń, koszty korespondencji itp./ odnosiły się do wszystkich źródeł

Nie do przyjęcia jest bowiem rozumowanie zakładające, iż skoro strona umowy narzuca swojemu kontrahentowi określone warunki, to tym samym związane z tym wydatki uznać należy za koszty uzyskania przychodu /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

1. Nie do przyjęcia jest rozumowanie zakładąjące, iż skoro strona umowy narzuca swojemu kontrahentowi określone warunki, to tym samym związane z tym wydatki uznać należy za koszty uzyskania przychodu. Akceptacja takiej tezy oznaczałaby w istocie rzeczy, że to sam podatnik decydowałby o tym, które z poniesionych przezeń wydatków są wspomnianym kosztem i tym samym wymykałoby się to jakiejkolwiek zobiektywizowanej

Nie do przyjęcia jest rozumowanie zakładające, iż skoro strona umowy narzuca swojemu kontrahentowi określone warunki, to tym samym związane z tym wydatki uznać należy za koszty uzyskania przychodu /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

W świetle przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ w razie zbycia akcji /udziałów/ wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszty uzyskania przychodu, nawet jeżeli zbycie nastąpiło ze stroną.

Odmienna ocena wydatków ujętych przez podatnika w kosztach uzyskania przychodów nie czyni automatycznie nieprawidłowej księgi rachunkowej. Zapisy w księgach nie mogę tworzyć, ani też modyfikować obowiązku podatkowego; obowiązek ten może wynikać wyłącznie z przepisów materialnego prawa podatkowego.

Przyjęcie przez organy podatkowe, że wskazana przez skarżącą przyczyna ustanowienia renty na rzecz swojej bratanicy /umożliwienie jej ukończenia studiów w sytuacji, gdy skarżąca jest dobrze sytuowaną samotną osobą, a rodzina bratanicy znajduje się w zdecydowanie gorszej sytuacji/ byłaby uzasadniona, gdyby uprawniona znajdowała się w niedostatku i mogła w związku z tym ubiegać się o świadczenia z pomocy