Kodeks postępowania administracyjnego, jak i ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie zna dowodu z pisemnych "oświadczeń kontrahentów". Dowodem natomiast w konkretnej sprawie mogą, być zeznania tych osób /kontrahentów/ w charakterze świadków złożone przed organem podatkowym w określonym trybie i przy zachowaniu zasad ustalonych w kodeksie postępowania
Wyliczenie źródeł przychodu w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest podziałem rozłącznym. Oznacza to, że najem i dzierżawa będące zasadniczo źródłem czerpania pożytków z prawa do rzeczy na podstawie stosunku cywilnoprawnego /art. 53 par. 2 Kc/ w pewnych sytuacjach mogą być formą prowadzenia działalności
Bieg przedawnienia /art. 30 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zostanie przerwany przez samo doręczenie tytułu wykonawczego, które stanowi czynność egzekucyjną w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./.
W świetle art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ nie wystarczy zawarte w akcie darowizny zobowiązanie obdarowanych przez darczyńców do wykonania polecenia, skoro zobowiązanie takie nie stwarza po stronie osób, na rzecz których zostało uczynione, żadnych roszczeń /nie powstaje po stronie tych osób żadna wierzytelność w stosunku
Zobowiązanie podatkowe w wypadku przewidzianym w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodwym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ powstaje dopiero z chwilą doręczenia decyzji organu podatkowego, a zatem decyzja ta ma charakter konstytutywny.
1. Nie mogą stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej takie dowody księgowe, które nie są zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, jaką dokumentują, a więc są nierzetelne przez to na przykład, że wskazują na udział w tej operacji gospodarczej strony, która w niej nie brała udziału lub operację tę opisują w sposób niezgodny z rzeczywistością, wskazując na sprzedaż towaru lub usługi
1. Sprawa nie znajduje rozstrzygnięcia, jeśli organ II instancji uchyla decyzję organu I instancji i ani nie orzeka w tym zakresie co do istoty sprawy, ani nie umarza postępowania w I instancji. 2. Przepisy podatkowe powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej, a stosowanie analogii lub też wykładni rozszerzającej czy ścieśniającej jest niedopuszczalne. 3. Żaden z przepisów
Ulgi z tytułu darowizn na rzecz osób fizycznych, na cele naukowe, oświatowe, ochrony zdrowia i inne /art. 26 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w latach 1992-1996 zostały "zniesione" ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U.
Brak "skutku" to jest przychodu nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu.
1. W sytuacji, gdy organ podatkowy kwestionuje zobowiązanie podatkowe wynikające z deklaracji podatkowej, podatnik otrzymując decyzję w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług rozliczającą ten podatek za dany miesiąc obliczeniowy ma prawo domniemywać, że okres ten został przez organ podatkowy rozliczony w sposób prawidłowy i ostateczny, również w zakresie zobowiązań wynikających z zastosowania art
Przepisy podatkowe nie uzależniają zaliczenia w ciężar kosztów odpisów amortyzacyjnych od posiadania "stałego" dowodu rejestracyjnego pojazdu /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ lecz od tego czy środek trwały jest użytkowany.
Wykonany w samochodzie montaż instalacji gazowej nie mieści się w pojęciu "używanie", którym posłużył się ustawodawca w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Zgłoszenie rejestracyjne NIP, którego dokonał skarżący w 1996 r., wiązało się z nadaniem skarżącemu numeru identyfikacji podatkowej na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702/ i nie zastępuje zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
1. Niezależnie od konieczności respektowania zasady wolności umów w gospodarce rynkowej i autonomii woli stron w kształtowaniu swoich stosunków, organy podatkowe nie są zwolnione z obowiązku oceny rzeczywistego charakteru umów cywilnoprawnych z punktu widzenia zasad ich legalności i zgodności z prawem, a w szczególności oceny pod katem, czy umowy te nie stanowią obejścia przepisów podatkowych w rozumieniu
Środkiem trwałym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ może być wyłącznie wartość, która nie jest wyłączona z obrotu cywilnoprawnego.
Odszkodowanie otrzymane przez skarżącego w związku ze skróceniem przez strony stosunku pracy na mocy porozumienia okresu wypowiedzenia jest świadczeniem związanym bezpośrednio ze stosunkiem pracy i stanowi przychód, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Natomiast odszkodowanie otrzymane na podstawie umowy
Treść umowy cywilnoprawnej ma skutek wyłącznie pomiędzy stronami tej umowy i nie może modyfikować treści obowiązku podatkowego, który jest stosunkiem administracyjnoprawny między poszczególnymi podatnikami a budżetem państwa i kształtowany jest bezpośrednio przez normy prawa podatkowego.
Posługując się w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pojęciem "potrzeby mieszkaniowe" ustawodawca miał na myśli potrzeby w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika. Nie sposób przypisać ustawodawcy zamiaru przyznania ulgi podatkowej osobom, które odczuwają potrzebę posiadania kilku mieszkań
Sprzedaż towarów po cenie ich zakupu, a więc bez jakiegokolwiek zysku, niekoniecznie musi oznaczać ani warunków rażąco korzystniejszych od ogólnie stosowanych, ani też prowadzić do przerzucenia dochodu na kontrahenta, o ustaleniu takiego charakteru określonej sprzedaży decydować bowiem musi ogół czynników składających się na takie, a nie inne, określenie warunków wykonania świadczenia art. 25 ust.
Dla możliwości odliczenia od podatku wydatków na budowę budynku mieszkalnego nie może bowiem decydować to, w jakim otoczeniu został on usytuowany, ale to, czy wydatki te, przeznaczone na taką budowę, ponoszone są na własne potrzeby mieszkaniowe podatnika, czy też służą one zaspokajaniu innych potrzeb.
Wyrażona w cenie wartość jest przychodem i to bez względu na to w jakiej formie cena ta została zapłacona. Mogło to nastąpić również i poprzez zwolnienie sprzedającego z długu. Wartość ta jest przychodem, gdyż uzyskana została ze źródła przychodu, a to dlatego, że sprzedaż nieruchomości nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło jej nabycie /art. 10 ust. 1
Wynagrodzenia członków rady nadzorczej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, realizującej ustawowe zadania organu nadzorczego, mającego zapewnić prawidłowość funkcjonowania spółki jako źródła przychodów, stanowią na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ koszty uzyskania przychodów mimo braku bezpośredniego
Przepis par. 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 35 poz. 173 ze zm./ ma zastosowanie również do sytuacji, w której pracownik odbywający naukę zawodu poddany jest egzaminowi przed zakończeniem okresu szkolenia wynikającego z umowy o pracę w celu nauki zawodu.
Zwrot kosztów przejazdu przysługujący sędziemu na podstawie art. 75 par. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 ze zm./ nie jest przychodem ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.