1. Organy podatkowe dokonały prawidłowej interpretacji art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uwzględniając definicję prawa budowlanego dla określenia wymogów, jakim powinien odpowiadać budynek mieszkalny, aby wydatek poczyniony na jego wybudowanie mógł być odliczony od dochodu. 2. Skoro w ustawie o podatku dochodowym

Kwota złożona do depozytu sądowego /podatnicy odmówili jej przyjęcia/ stanowi zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przychód postawiony do dyspozycji podatnika.

Wymiana rzeczy wadliwej na wolną od wad w odniesieniu do rzeczy ruchomych nie wymaga szczególnej formy. Inaczej jest w przypadku nieruchomości, w świetle bowiem wymagań art. 158 Kc w związku z art. 234 Kc dla wywołania skutków rzeczowych takiej wymiany konieczne jest przeniesienie własności nieruchomości z powrotem na zbywcę w formie aktu notarialnego. Zasada ta ma odpowiednie zastosowanie do wymiany

1. Jeśli podatnik ewidencjonował przychód jako kwotę należną, łącznie z podatkiem od towarów i usług i otrzymywanymi zwrotami tego podatku, to dla celów podatku dochodowego pomniejsza tak ewidencjonowany przychód o podatek VAT i otrzymane zwroty. 2. Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, skoro są nimi jej udziałowcy i dlatego żądanie wydania przez organ podatkowy decyzji ustalającej

1. Wyłączenie, z mocy art. 26 ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, odliczenia wydatku mieszkaniowego od dochodu dotyczy tylko takiej sytuacji, gdy podatnik uzyskał zwrot dokładnie tego samego wydatku, który zamierzał odliczyć na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 lub 6 ustawy. 2. Ustawa z dnia 4 października 1991 r. o zmianie

Skoro poszczególne kwoty czystego zysku wyłączone zostały od podziału między udziałowców spółki uchwałami Zgromadzenia Wspólników, a nie w następstwie indywidualnej decyzji poszczególnych wspólników o rezygnacji z przypadającego im udziału w zysku i przeznaczeniu go na spłatę długu jednego z nich, jak to błędnie przyjmują organy podatkowe w rozpatrywanej sprawie, to brak jest jakichkolwiek podstaw

Zaksięgowanie przez spółkę - zgodnie z przepisami o rachunkowości - obniżki wartości materiałów w straty nadzwyczajne nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

1. W przypadku, gdy podatnik dokonuje nakładów przez wybudowanie budynku na gruncie Skarbu Państwa, a następnie otrzymuje ten grunt w użytkowanie wieczyste, 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, biegnie od daty oddania podatnikowi gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienia na

1. Wspólnicy skarżącego w spółce cywilnej nie byli stronami postępowania podatkowego prowadzonego w trybie art. 168 par. 2 Kpa i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wobec skarżących, a to z tej przyczyny, że podatkowe prawo materialne nie dawało podstaw do zgłoszenia roszczeń wspólnikom w toku tego postępowania. 2.

Nietrafny jest pogląd zawarty w zaskarżonej decyzji, iż warunkiem koniecznym dla uznania odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych za koszt uzyskania przychodów jest przekazanie środków na wyodrębniony rachunek bankowy.

Istota poniesionych przez skarżącą w 1992 r. wydatków inwestycyjnych nie polegała na wytworzeniu czy też nabyciu środka trwałego /tj. budynku mieszkalnego, w którym część lokali przeznaczona jest do prowadzenia w nich działalności gospodarczej lub jest przedmiotem najmu/. Rodzaj poniesionych przez skarżącego nakładów dowodzi, że poniosła ona w roku podatkowym wydatki na ulepszenie, modernizację i adaptację

Konstrukcje cywilnoprawne nie mogą być wykorzystywane do uchylania się od obowiązku podatkowego albo do unikania zobowiązań podatkowych.

Warunkiem uznania odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodów nie jest przekazanie środków pieniężnych odpowiadającym tym odpisom na odrębny rachunek bankowy, przeznaczony na gromadzenie środków funduszu. Wymienienie w art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym

Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu określić wartość niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania. Ograniczenie się do niejasnego zresztą wyliczenia marży handlowej nie może być uznane za określenie wartości niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania.

Skorzystanie przez małżonków z uprawnienia z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wywołuje skutki, które może odwrócić wyłącznie ich rozłączne opodatkowanie w drodze decyzji wydanej w trybie art. 45 ust. 6 tej ustawy i to tylko z tej przyczyny, iż nie spełniali oni przepisanych warunków do łącznego opodatkowania. Konsekwencją

Bank spółdzielczy udzielający swym udziałowcom kredytów mniej oprocentowanych niż innym kredytobiorcom, co stanowiło dla nich źródło przychodów w rozumieniu art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, odpowiada za nie pobrany zryczałtowany podatek w wysokości 20 procent od uzyskanego w ten sposób przychodu /art. 41 ust. 4

1. Przewidziana w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ możliwość odroczenia terminu czynności przewidzianych w przepisach podatkowych nie może być zrealizowana po upływie tego terminu. 2. Przewidziane w art. 7, art. 8 i art. 9 Kpa obowiązki organu podatkowego informowania, wyjaśniania i czuwania w interesie strony, jak również

Skoro skarżący zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak i w skardze podnosili, że syn przeszedł załamanie psychiczne, po którym stał się osobą bezradną i nie umiejącą poradzić sobie z życiem, nie pracował i nie pracuje, nie korzystał z zasiłku dla bezrobotnych ani z pomocy opieki społecznej, to nie sposób organom podatkowym zarzucić, iż traktując wydatek na leczenie syna jako realizację obowiązku

1. Prawo podatkowe ze swojej istoty jako może najbardziej ingerencyjne w całym systemie prawa administracyjnego zakłada nierówność podmiotów, co uwidacznia się we władztwie podmiotów prawa publicznego. Powyższa zasada ma na celu zagwarantowanie skutecznej ochrony prawnej podatnikom. 2. Przez analogię nie można tworzyć nowych podatkowoprawnych stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu, gdyż jest

Pomijając istotną okoliczność, że nie uwzględnienie kredytów pobranych przez podatnika przy ustalaniu wielkości środków finansowych, którymi dysponował w 1994 r. nie znajdowało żadnego uzasadnienia /kredyt nie był przychodem podobnie jak wynagrodzenie żony/, to dla zaistnienia przesłanki pominięcia księgi podatkowej za dowód wykazać należało na podstawie danych wynikających z tej księgi, że dochód

Wydane na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym /Dz.U. nr 93 poz. 836 ze zm./ prawomocne postanowienie sądu zatwierdzające układ przesądza o tym, że kwoty związane z tym układem odnoszą się do działalności gospodarczej stron układu, zaś wynikłe z układu nowe zobowiązanie stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wiąże skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych nie z faktem zawarcia umowy, a jedynie z terminem wydatkowania środków określonych w umowie.

Wkład wniesiony do spółdzielni mieszkaniowej przez podatnika przed 1 stycznia 1992 r. nie mógł i nie może być odliczony od dochodu przy wymiarze podatku dochodowego od osób fizycznych. Dotyczy to także sytuacji, gdy środki na ten wkład podatnik uzyskał w formie pożyczki z zakładowego funduszu pracy, którą spłacał po wspomnianej dacie.