W sprawie przeciwko bankowi o ustalenie nieważności umowy kredytu nie zachodzi po stronie powodowej współuczestnictwo konieczne wszystkich kredytobiorców.

1. Postanowienia umowne, które uprawniają bank do jednostronnego ustalania kursów walut, są abuzywne, gdyż pozostawiają pole do arbitralnego działania banku i obciążają kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem. 2. Eliminacja abuzywnego postanowienia określającego świadczenie główne z umowy kredytowej częściej prowadzi do upadku umowy w całości niż eliminacja postanowienia niezwiązanego ze świadczeniem

W przypadku umowy kredytu denominowanego kursem CHF, po wyeliminowaniu z niej klauzul przeliczeniowych, nie jest możliwe utrzymanie takiej umowy w mocy ani jako umowy kredytu walutowego w CHF, ani jako umowy, w której kwota kredytu wyrażona byłaby w złotych polskich. Eliminacja klauzuli przeliczeniowej sprawia, iż nie wiadomo, jaką kwotę powinien wypłacić bank, co oznacza, że brakuje niezbędnego elementu

Wysokość zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wskutek naruszenia dóbr osobistych winna być adekwatna do rozmiaru i intensywności doznanej krzywdy, ocenianej według kryteriów zobiektywizowanych, uwzględniając sytuację osobistą i zawodową poszkodowanego, przy zachowaniu rozsądnych granic odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

w przypadku transakcji dokonywanych przez osobę fizyczną na rynku kapitałowym, ocena, czy dana osoba działa jako konsument, wymaga indywidualnej analizy okoliczności zawarcia umowy, w tym celu i charakteru działalności inwestycyjnej, bez automatycznego wykluczania statusu konsumenta na podstawie regularności transakcji czy specjalistycznej wiedzy w danej dziedzinie.

W kontekście prawa podatkowego, wykonywanie władzy rodzicielskiej, którego definicji należy szukać w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, wiąże się nie tylko z formalnym posiadaniem praw rodzicielskich, ale także z faktycznym sprawowaniem opieki nad dzieckiem. Samo regularne płacenie alimentów nie jest równoznaczne z faktycznym wykonywaniem władzy rodzicielskiej.

1. Zawarcie umowy użyczenia lokalu przez współwłaściciela nieruchomości, który z mocy umowy o podziale nieruchomości do użytkowania (art. 206 Kodeksu cywilnego) wyłącznie korzysta z części budynku, w którym znajduje się ten lokal, nie jest czynnością zarządu rzeczą wspólną. To samo odnieść trzeba do użyczenia rzeczy wspólnej, z której zgodnie z art. 206 k.c. współwłaściciel korzysta w całości, gdyż

Artykuł 448 k.c. (obecnie art. 448 § 1 k.c.) stosuje się odpowiednio do osób prawnych (art. 43 k.c.).

W sprawach dotyczących zarzutów o naruszenie dóbr osobistych w kontekście krytyki działalności publicznej lub społecznej, oceny krytyczne mogą być uznane za naruszające dobra osobiste, jeśli nie opierają się na solidnej podstawie faktycznej oraz brakuje im rzetelności, nawet w sytuacjach, gdy osoba krytykowana pełni funkcje społeczne lub publiczne. Wolność wyrażania opinii nie stanowi nieograniczonego

W sprawach dotyczących wypadków przy pracy, odpowiedzialność za szkodę może być modyfikowana przez stopień przyczynienia się poszkodowanego do powstania tej szkody, nawet jeśli pracodawca nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie szkolenia BHP i zapewnienia odpowiednich środków ochrony. Sąd oceniając stopień przyczynienia się poszkodowanego, bierze pod uwagę nie tylko zaniedbania ze strony pracodawcy

W przypadku umów zawieranych z udziałem konsumentów, niedozwolone postanowienia umowne, naruszające zasady współżycia społecznego, nie wiążą konsumenta, a skutkiem ich uznania za niedozwolone jest konieczność rozliczenia roszczeń obu stron umowy, stosując teorię dwóch kondykcji, zgodnie z art. 410 § 1 i 2 k.c., co znajduje zastosowanie niezależnie od faktu, czy umowa upada w całości, czy też pozostaje

1. Dobra osobiste obejmują wartości niemajątkowe ściśle związane z człowiekiem, w tym jego fizyczną i psychiczną integralność oraz twórczą działalność. Sąd podkreślił, że dobra osobiste są chronione niezależnie od ich definicji lub zamkniętego katalogu, co jest zgodne z art. 23 Kodeksu cywilnego. 2. W kontekście art. 448 Kodeksu cywilnego, zasądzenie sum pieniężnych na cel społeczny służy kompensacji

W przypadku umowy o pracę istnieją ograniczenia wynikające z natury stosunku prawnego oraz ustawy, co oznacza, że umowa o pracę nie może być zawarta w sposób sprzeczny z przepisami prawa oraz zasadami współżycia społecznego.

Przejście zakładu pracy na innego pracodawcę, zgodnie z art. 231 k.p., skutkuje automatycznym wstąpieniem nowego pracodawcy w prawa i obowiązki poprzednika, niezależnie od statusu budżetowego jednostki. W takim przypadku, zasady określone w ustawie o finansach publicznych odnoszące się do likwidacji jednostki budżetowej nie znajdują zastosowania. Odpowiedzialność nowego pracodawcy obejmuje również

Kluczowe dla rozstrzygnięcia, czy osoba podlega ubezpieczeniom społecznym, jest faktyczne i rzeczywiste wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy, a nie samo formalne zawarcie umowy o pracę. Umowa o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym jej wykonywaniem, nie stanowi podstawy przystąpienia do ubezpieczeń społecznych, nawet jeżeli występują takie formalności jak wypłata wynagrodzenia czy opłacanie

1. Organy rentowe mają prawo do kwestionowania tytułu ubezpieczenia społecznego, podstawy wymiaru składek oraz badania, czy zawarcie umowy nie miało na celu obejścia prawa. 2. Czynności prawne, które mogą być uznane za nieważne w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych, nie mogą jednocześnie być uznane za nieważne z powodu pozorności i obejścia prawa.

1. Klauzula umowy kredytowej przewidująca przeliczanie kredytu i rat w oparciu o kurs franka szwajcarskiego ustalany jednostronnie przez bank jest nieważna, gdyż brak w niej jasnego powiązania z kursem niezależnym od stron umowy, co czyni ją niejednoznaczną i podlegającą kontroli na podstawie art. 385 (1) Kodeksu cywilnego. 2. Waloryzacja świadczeń pieniężnych kursem waluty obcej w umowie kredytowej

W przypadku umów kredytowych opartych na walutach obcych, nieważność przelicznika walutowego nie prowadzi do unieważnienia całej umowy, lecz umożliwia zastąpienie go przelicznikiem wynikającym z przepisów prawa lub przepisów normatywnych, zgodnie z zasadami swobody umów i ochrony interesów konsumentów.