Zgodnie z art. 1 ust.1 pkt 2 u.o.s. opłata skarbowa jest wymagana za złożenie dokumentu potwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa albo prokury lub jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym, a obowiązek jej zapłaty spoczywa solidarnie na mocodawcy i pełnomocniku zgodnie z art. 5 ust. 2 u.o.s.

Zwolnienia z opłaty skarbowej, wynikające z art. 7 pkt 2 i 3 u.o.s., mają charakter wyłącznie podmiotowy. Aby zastosować omawiane zwolnienia dla konkretnego podmiotu, musi najpierw powstać obowiązek w opłacie skarbowej, a następnie należy ustalić, czy podmiot jest jednostką budżetową lub jednostką samorządu terytorialnego. Jednostkami samorządu terytorialnego nie są jednostki pomocnicze gmin, ani związki

Zwolnienie z opłaty skarbowej, o której mowa w art. 7 pkt 2 i 3 u.o.s., ma wyłącznie charakter podmiotowy i dotyczy jednostek budżetowych oraz jednostek samorządu terytorialnego. Wykładnia celowościowa przepisów regulujących ulgi i zwolnienia podatkowe nie może przełamywać wyników wykładni językowej i systemowej, a nie ma podstaw do zastosowania analogii i rozciągania zwolnień podatkowych na stany

Zwolnienie z opłaty skarbowej dotyczy wyłącznie jednostek budżetowych i jednostek samorządu terytorialnego. Aby zastosować zwolnienie, najpierw musi powstać obowiązek w opłacie skarbowej, a następnie podmiot musi spełniać warunki zwolnienia.

1. Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 7 pkt 2 u.o.s., ma charakter wyłącznie podmiotowy i dotyczy jedynie jednostek budżetowych, co oznacza, że tylko one mogą być zwolnione z opłaty skarbowej. 2. Zwolnienie z opłaty skarbowej nie obejmuje podmiotów, które choć reprezentowane są przez jednostki budżetowe, same w sobie nie spełniają kryteriów jednostki budżetowej określonych w przepisach prawa

W przypadku opłaty skarbowej należnej od czynności urzędowych stan faktyczny, który podlega ustaleniu w postępowaniu podatkowym prowadzonym w celu wymiaru tej opłaty, obejmuje jedynie ustalenie, czy doszło do dokonania czynności urzędowej wskazanej w załączniku do ustawy o opłacie skarbowej. Organ podatkowy nie jest przy tym uprawniony do dokonywania oceny prawidłowości dokonania tych czynności, gdyż

Zwolnienie z podatków, przewidziane w art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, nie obejmowało swym zakresem opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych.

Ustalenie, czy wniesiona przez obywatela opłata skarbowa od czynności urzędowych była należna czy nie, należy do kompetencji wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Wynika to wprost z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960 ze zm./. Na pewno nie jest to obowiązek urzędu skarbowego, jeżeli to właśnie on pobrał opłatę od podań, załączników, zaświadczeń

1. Brak wymagalności decyzji wymiarowej nie przekłada się na brak /odpadnięcie, nieistnienie/ podstawy do świadczenia należnego, wynikającego z niej zobowiązania podatkowego. Dopiero uchylenie bądź stwierdzenie nieważności decyzji wymiarowej prowadzi do eliminacji istnienia prawnej podstawy świadczenia i w następstwie do sytuacji powstania nienależnego świadczenia. 2. Decyzja wymiarowa nakłada pewien

Każda ze stron umowy cywilnoprawnej jest stroną postępowania w sprawie opłaty skarbowej /art. 28 Kpa/, a zatem organ administracji powinien rozstrzygając sprawę w drodze decyzji uczynić to w stosunku do obu stron umowy sprzedaży, a nie tylko wobec sprzedającego.

Brak jest obowiązku ujawnienia w akcie notarialnym informacji o zakupie nieruchomości na zlecenie powiernicze.

W związku z tym, iż umowy stanowią o oddaniu samochodów w bezpłatne używanie i nie ustalono w nich żadnej odpłatności na rzecz ich właścicieli za używanie pojazdów dla realizacji zadań spółki, organy podatkowe zasadnie przyjęły, iż spółka uzyskała w ten sposób świadczenia nieodpłatne, których wartość winna, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób

Organ odwoławczy w przypadku, gdy strona nie wniosła obowiązującej opłaty skarbowej należnej od odwołania zobowiązany jest do oceny, czy zwrot odwołania w trybie art. 261 par. 2 Kpa nie narusza ważnego interesu strony /art. 261 par. 4 pkt 1 Kpa/. Z uwagi na charakter pisma stanowiącego odwołanie, z reguły skorzystanie z instytucji zwrotu może doprowadzić do naruszenia takiego interesu.

Każde wymierzenie opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej, która w świetle ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ opłacie tej nie podlega, stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Jeżeli przepis prawa dopuszcza możliwość rozbieżnej jego interpretacji, to wybór jednej z nich nie może być oceniony jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa nawet wówczas, gdy zostanie ona później uznana za nieprawidłową albo, co zdarza się częściej, inna interpretacja zostanie uzana za słuszniejszą.

1. Gmina nie dysponuje ogólnym "władztwem podatkowym", które upoważniałoby ją do samodzielnego wprowadzania na swoim terenie podatków czy też opłat albo też do generalnego uchylania istniejących ustawowych obowiązków podatkowych. 2. Brak jest przesłanek prawnych, by rada gminy była uprawniona do ustanowienia opłaty administracyjnej od decyzji o zmianach warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

1. Gdy odliczanie i pobranie podatku następuje za pośrednictwem płatnika, a podatnik kwestionuje obliczanie podatku lub obowiązek podatkowy, zwrot nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku może nastąpić na podstawie art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ tylko na mocy wcześniej wydanej na podstawie art. 175 Kpa decyzji o przedmiocie

1. Oplata skarbowa jest rodzajem podatku i odnosi się do niej przepis art. 175 par. 1 Kpa. O charakterze świadczenia pieniężnego na rzecz Skarbu Państwa nie decyduje jego nazwa, lecz okoliczność, czy z ustawy wynika przymus świadczenia w określonych warunkach. 2. Niezachowanie terminu do wystąpienia o uznanie nieistnienia obowiązku podatkowego z art. 175 Kpa, skutkuje tym, że organy podatkowe nie mogą

Po upływie jednomiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 175 par. 1 Kpa, podatnik traci uprawnienia do żądania wszczęcia postępowania na podstawie tego przepisu.

Jeśli mimo uiszczenia opłaty skarbowej strona kwestionuje decyzję organu I instancji, wnosząc odwołanie, to brak jest podstaw do umorzenia postępowania na podstawie art. 105 Kpa. Obie strony czynności cywilnoprawnych muszą być stronami w postępowaniu podatkowym. Wydanie decyzji bez udziału obu stron w postępowaniu ustalającym wysokość opłaty skarbowej od umów najmu rażąco narusza prawo /art. 28 Kpa

1. Nie można dokonywać wykładni rozszerzającej art. 175 Kpa, ponieważ regulacja ta jest bardziej restrykcyjna niż ogólne zasady dotyczące zwrotu opłaty skarbowej /art. 13 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. 2. Dla skutecznego nabycia przez spółkę zagraniczną mienia państwowej osoby prawnej wymagane jest zezwolenie Ministra Przekształceń Własnościowych

Zgodnie z par. 24 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej decyzja o zamianie mieszkań objęta jest opłatą skarbową. Niedopuszczalne jest więc podjęcie przez radę gminy uchwały ustalającej opłatę administracyjną od czynności urzędowych, które na mocy odrębnej ustawy zostały od niej zwolnione. Takie czynności jak zgłoszenie mieszkania do zamiany czy wywieszenie

1. Brak jest podstaw prawnych do tego, by traktować jako kapitał zakładowy spółki cywilnej /art. 10 pkt 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ majątek spółki nie będący wkładem. 2. Zgodnie z art. 138 Kpa i z uwzględnieniem art. 139 Kpa organ odwoławczy może naprawić wady i błędy postępowania i decyzji organu I instancji, bez potrzeby polecania ich prostowania