Podstawą do opodatkowania transakcji wywozu towarów do innego państwa członkowskiego na warunkach właściwych dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) jest nie tylko fizyczne przemieszczenie towarów poza terytorium Polski, ale również konieczność zachowania przez podatnika należytej staranności w celu upewnienia się o wiarygodności transakcji oraz o prawidłowości działania swoich zagranicznych

Należy odmówić prawa do odliczenia nie tylko wtedy, gdy oszustwo zostało popełnione przez samego podatnika, lecz również wówczas, gdy zostanie wykazane, że podatnik, któremu towary lub usługi służące za podstawę prawa do odliczenia zostały dostarczone lub wyświadczone, wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez nabycie tych towarów lub usług uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie

W sytuacji, gdy transakcje handlowe są fikcyjne, a udział podatnika w łańcuchu dostaw ma na celu jedynie wyłudzenie VAT poprzez sztuczne wydłużenie łańcucha transakcji, podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z fikcyjnych faktur ani zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów. Oceniając prawidłowość odliczeń VAT oraz zastosowania preferencyjnych stawek, kluczowe

Dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: zarówno dostawca, jak i nabywca są podatnikami zidentyfikowanymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dla potrzeb tego podatku (art. 13 ustawy o VAT) oraz wywóz towarów z terytorium kraju powinien być należycie udokumentowany (art. 42 ustawy o VAT). W przypadku, gdy przesłanki te

Gdy przyjmowane i wystawiane przez podatnika faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, kwoty podatku wskazane w tych fakturach nie stanowią podatku naliczonego/należnego na gruncie VAT (a jedynie się pod taki podatek "podszywają") i nie podlegają uwzględnieniu w mechanizmie naliczenie-odliczenie. To dlatego "wygenerowanie kwoty VAT do zwrotu" w przypadku, gdy kwota ta nie ma

Ocena dowodów przez organy podatkowe, zgodnie z art. 191 ordynacji podatkowej, musi być kompletna, oparta na przekonaniu, wiedzy i doświadczeniu, nie koncentrując się jedynie na jednym dowodzie lub części dowodów. Istotne jest, aby ocena ta była spójna i logiczna, a przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów musi być rozpatrywane indywidualnie w każdej konkretnej sprawie podatkowej.

W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 O.p. o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia

Nie można ustanawiać terminu płatności VAT z tytułu WNT przed powstaniem obowiązku podatkowego z tego tytułu, tak jak uczyniono to w art. 103 ust. 5a u.p.t.u.. Zgodnie z zasadą pierwszeństwa prawa unijnego, sprawia, że należy odmówić zastosowania normy wynikającej z art. 103 ust. 5a u.p.t.u. w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, co oznacza, że wewnątrzwspólnotowe nabycie paliw

Akcyza i opłata paliwowa, uiszczane przez podatnika w kontekście wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, podlegają wliczeniu do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 78 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE.

1. Wykładnia pojęcia „paliwa silnikowe”, których wewnątrzwspólnotowe nabycie, przy zaistnieniu pozostałych warunków, objęte zostało obowiązkiem ustanowionym w art. 103 ust 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie ma istotnego znaczenia w świetle wyroku TSUE z 9 września 2021 r. w sprawie C-855/19, który ocenił całą regulację zawartą w tym przepisie

Zweryfikowanie numeru VAT UE w systemie VIES oraz danych dotyczących zagranicznego kontrahenta wspólnotowego wskazuje na dochowanie należytej staranności przez krajowego podatnika VAT w celu ustalenia siedziby usługobiorcy i miejsca świadczenia usług.

Zweryfikowanie numeru VAT UE w systemie VIES oraz danych dotyczących zagranicznego kontrahenta wspólnotowego wskazuje na dochowanie należytej staranności przez krajowego podatnika VAT w celu ustalenia siedziby usługobiorcy i miejsca świadczenia usług.

Nie ma możliwości uznania, że dana transakcja ma charakter WDT, jeśli - z powodu braku ustalenia rzeczywistego nabywcy - nie można ustalić wszystkich przesłanek takiej transakcji.

Nie ma możliwości uznania, że dana transakcja ma charakter WDT jeśli - z powodu braku ustalenia rzeczywistego nabywcy - nie można ustalić wszystkich przesłanek takiej transakcji.

Nie ma możliwości uznania, że dana transakcja ma charakter WDT, jeśli - z powodu braku ustalenia rzeczywistego nabywcy - nie można ustalić wszystkich przesłanek takiej transakcji.

Nie ma możliwości uznania, że dana transakcja ma charakter WDT, jeśli - z powodu braku ustalenia rzeczywistego nabywcy - nie można ustalić wszystkich przesłanek takiej transakcji.

Nie ma możliwości uznania, że dana transakcja ma charakter WDT jeśli - z powodu braku ustalenia rzeczywistego nabywcy - nie można ustalić wszystkich przesłanek takiej transakcji.

Nie ma możliwości uznania, że dana transakcja ma charakter WDT, jeśli - z powodu braku ustalenia rzeczywistego nabywcy - nie można ustalić wszystkich przesłanek takiej transakcji.

Bez względu na to, na które dokumenty możliwe do wykorzystania powołuje się podatnik, musi być spełniony podstawowy warunek, by potwierdzały one fakt dokonania dostawy i wywozu towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 u.p.t.u., uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 O.p., o ile łącznie potwierdzały fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem

Nawet jeśli podatnik nie ma świadomości, że bierze udział w przestępczej działalności, to zaniedbania w doborze i weryfikacji kontrahenta skutkują tym, że nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Kwestie tzw. należytej staranności kupieckiej (dobrej wiary) należą do sfery ustaleń z zakresu stanu faktycznego. Tym samym ustalenie czy podatnik zachował należytą staranność nie mieści się w zakresie zarzutu naruszenia prawa materialnego. Należyta staranność podatnika podatku od towarów i usług w relacjach handlowych (dobra wiara), to stan świadomości podatnika i związana z tym powinność oraz możliwość

Kwestie tzw. należytej staranności kupieckiej (dobrej wiary) należą do sfery ustaleń z zakresu stanu faktycznego. Tym samym ustalenie czy podatnik zachował należytą staranność nie mieści się w zakresie zarzutu naruszenia prawa materialnego, że należyta staranność podatnika podatku od towarów i usług w relacjach handlowych (dobra wiara), to stan świadomości podatnika i związana z tym powinność oraz