Pozwana poręczyła weksel in blanco wystawiony przez swego męża na zabezpieczenie spłaty należności wynikających z umów sprzedaży zawartych przez powoda i męża pozwanej. Weksel ten nie został puszczony w obieg, wobec czego pozwana jako awalistka mogła z powołaniem się na art. 10 P.w. podnieść zarzut uzupełnienia weksla niezgodnie z treścią porozumienia wekslowego.
Skoro przepisy prawa wekslowego nie stanowią podstawy do zanegowania ważności umowy ramowej limitu wekslowego, brak przeszkód do odwołania się do wykreowanego w tej umowie stosunku podstawowego w części dotyczącej odsetek za opóźnienie w płatności weksla.
1. Nie można uznać wymaganej przez prawo wekslowe formy za niespełnioną we wszystkich tych przypadkach, w których całość tekstu weksla nie pozostawia w toku jego wykładni wątpliwości, że jest on zgodny pod względem formy z właściwymi przepisami. Jest tak w szczególności wtedy, gdy choć do wyrazów "zapłać" lub "zapłaci", nie dodano, na użytym formularzu, końcówki jednoznacznie wskazującej na przyrzeczenie
1. Art. 31 prawa wekslowego wymaga, by poręczenie zostało umieszczone na wekslu lub na przedłużku. Polski system prawny nie przewiduje poręczenia wekslowego umieszczonego na odrębnym dokumencie, a zatem weksle i przedłużek muszą być połączone. Połączenie musi być trwałe. Trwałość połączenia musi być oceniana przy uwzględnieniu formalizmu zobowiązań wekslowych i akcesoryjności formalnej odpowiedzialności
Poręczyciel wekslowy odpowiada tak samo, jak ten, za kogo poręczył. Zobowiązanie poręczyciela jest ważne, chociażby nawet zobowiązanie, za które poręcza było nieważne z jakiejkolwiek przyczyny, z wyjątkiem wady formalnej (art. 32 prawa wekslowego). Zobowiązanie poręczyciela ma charakter abstrakcyjny, w tym znaczeniu, że poręczenie wekslowe może być udzielone, chociaż pomiędzy poręczycielem wekslowym
Wekslem in blanco, zgodnie z przyjętą wykładnią art. 10 w związku z art. 103 pr. wekslowego, jest dokument niespełniający wymagań art. 101 pr. wekslowego, wręczony odbiorcy przez osobę, która złożyła na nim podpis w zamiarze zaciągnięcia zobowiązania wekslowego, z upoważnieniem odbiorcy do uzupełnienia go w określony sposób. Porozumienie precyzujące zasady uzupełnienia weksla nie musi mieć formy pisemnej
Uznanie, że przychód powstaje w momencie nieodpłatnego nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie uzyskania akcji nie osiągnął. Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie
Uznanie, że przychód powstaje w momencie nieodpłatnego nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie uzyskania akcji nie osiągnął. Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie
Uznanie, że przychód powstaje w momencie nieodpłatnego nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie uzyskania akcji nie osiągnął. Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie
Z art. 493 k.p.c. wynika, że pozwany powinien przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy oraz okoliczności faktyczne i dowody, pod rygorem ich pominięcia przez sąd. Natomiast art. 495 k.p.c. określa granice żądań w postępowaniu toczącym się na skutek prawidłowo wniesionych zarzutów. Przepisy te nie uzasadniają wniosku, że samo wniesienie
Parlament Europejski przyjął (20 maja 2015 r.) czwartą dyrektywę zapobiegającą praniu pieniędzy (AMLD). Przepisy mają na celu zapobieganie praniu pieniędzy, przestępstwom podatkowym oraz finansowaniu terroryzmu. Zgodnie z przyjętą dyrektywą banki oraz instytucje finansowe, prawnicy, audytorzy, księgowi, doradcy podatkowi czy pośrednicy w handlu nieruchomościami mieliby obowiązek zwracać uwagę na podejrzane