1. Wyznaczenie pracownika na stanowisko tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa państwowego na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1991 r., Nr 18, poz. 80) nie jest równoznaczne z powołaniem określonym w art. 68 i nast. k.p. 2. Zwolnienie pracownika ze stanowiska tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa państwowego

Przyczyny odwołania dyrektora przedsiębiorstwa państwowego wymienione w art. 37a ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1991 r., Nr 18, poz. 80 ze zm.) tylko wtedy stanowią podstawę odwołania równoznacznego z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 70 § 3 k.p.), jeżeli jednocześnie mogą być uznane za przyczyny przewidziane

1. Wraz z uchyleniem ustawy z dnia 29 czerwca 1983 r. o poprawie gospodarki przedsiębiorstwa państwowego oraz o jego upadłości (Dz. U. Nr 36, poz. 165) odpadła podstawa do wydania z mocy jej art. 46 rozporządzenia przez Radę Ministrów, a tym samym moc obowiązującą utraciło także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie zaspokojenia przez Skarb Państwa niektórych roszczeń pracowniczych

Podstawą stosunku pracy tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa państwowego 'powołanego' przez radę pracowniczą z poza pracowników przedsiębiorstwa na miejsce byłego dyrektora przedsiębiorstwa jest umowa o pracę.

Likwidator przedsiębiorstwa państwowego ustanowiony przez organ założycielski na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 170 ze zm.), z którym zawarto umowę o pracę, jest pracownikiem tego organu.

Z nie budzącego wątpliwości brzmienia przepisów art. 37-39 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ wynika, że oddanie mienia do odpłatnego korzystania następuje na podstawie umowy pomiędzy Skarbem Państwa /organem założycielskim/ a spółką. Taki charakter tego stosunku prawnego /umowy/ podtrzymują też przepisy zarządzenia Ministra Finansów

Przepis art. 2 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 100, poz. 499) w związku z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz. 95 ze zm.) stanowi samodzielną podstawę likwidacji przedsiębiorstwa komunalnego, do którego stosuje się odpowiednio przepisy o przedsiębiorstwach państwowych (art. 8

Zarządzenia i inne akty organu założycielskiego skierowane do przedsiębiorstwa państwowego nie mają charakteru decyzji administracyjnych i nie stosuje się do nich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Skoro przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do decyzji z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80 ze zm./, to tym bardziej przepisy te nie mają zastosowania do porozumienia, które organ założycielski ma obowiązek uzyskać z Ministerstwem Finansów, bądź też z dyrektorem izby skarbowej /por. art. 74 cyt.

Wyznaczenie likwidatora przedsiębiorstwa państwowego, na mocy § 45 pkt 2 i § 48 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 170 ze zm.), nie oznacza automatycznego nawiązania z nim stosunku pracy (art. 2 i art. 68 § 1 k.p.). Ocena charakteru prawnego wykonywanej przez likwidatora pracy zależy od okoliczności

Wykonywanie czynności kierowania nowo organizowanym przedsiębiorstwem państwowym, następujące po upływie okresu sześciu miesięcy wyznaczenia tymczasowym kierownikiem przedsiębiorstwa na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 18, poz. 80 ze zm.), powoduje nawiązanie stosunku pracy na czas określony – do powołania dyrektora

Artykuł 39 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.) wyłącza prawo do odprawy, przewidzianej w ust. 1 tego przepisu, dyrektora przedsiębiorstwa państwowego odwołanego ze stanowiska, także w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 70 § 2 k.p.), gdy odwołanie nastąpiło z przyczyn uzasadniających rozwiązanie

1. Pracownikowi odwołanemu ze stanowiska na podstawie art. 70 § 1 i 2 kodeksu pracy i art. 44 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.), którego stosunek pracy w okresie wypowiedzenia ustał z mocy prawa (art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych – Dz.U. nr 51, poz. 298 ze zm.), przysługuje

Pobór od przedsiębiorstw komunalnych dywidendy, stanowiącej dochód budżetu gminy, a także orzekanie o zwolnieniu od wpłacenia dywidendy, przeznaczeniu należnych dywidend lub ich części na fundusz założycielski, a także o ewentualnym jej umorzeniu na podstawie przepisów o zobowiązaniach podatkowych, należy do właściwości zarządu gminy zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca

Pełnomocnik procesowy przedsiębiorstwa, któremu udzielił pełnomocnictwa tymczasowy kierownik, nie może zawrzeć ugody sądowej w sprawie o roszczenia majątkowe tego kierownika, wynikające jego żądania nawiązania stosunku pracy z tym przedsiębiorstwem

Odwołanie dyrektora przedsiębiorstwa państwowego przez radę pracowniczą staje się skuteczne z chwilą doręczenia dyrektorowi decyzji (uchwały) odwołującej go ze stanowiska, po wyczerpaniu przez organ założycielski środków prawnych przewidzianych w art. 38 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80) lub po upływie terminów do ich złożenia.

Decyzje dotyczące usunięcia nieprawidłowości w rocznym bilansie przedsiębiorstwa /par. 21 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 1982 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw i innych państwowych jednostek organizacyjnych - Dz.U. nr 25 poz. 180/ nie są decyzjami objętymi art. 196 par. 2 pkt 4 i 11 Kpa, a możliwości ich zaskarżenia do sądu administracyjnego nie przewidują

1. W myśl dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. 1960 nr 18 poz. 111/ przedsiębiorstwo posiadało odrębną osobowość prawną, mogło zatem w sprawach majątkowych występować w charakterze strony w stosunkach z organami administracji państwowej lub jednostkami gospodarczymi spełniającymi funkcje administracji państwowej. 2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 października