1. Postanowienia umowy kredytu, które uprawniają bank do jednostronnego ustalenia kursów walut, pozostawiając mu pole do arbitralnego działania i obarczając kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem, są uznawane za abuzywne. 2. Konsument ma prawo do zawarcia umowy zakładającej niskie koszty udostępnienia kapitału, pod warunkiem, że wyraźnie i jednoznacznie przejmie na siebie w pełnym zakresie ryzyko

W kontekście umów kredytowych, jednostronne oświadczenia woli, takie jak wypowiedzenie umowy, powinny być jednoznaczne i stanowcze, aby zapewnić ochronę interesów kredytobiorcy. Wypowiedzenie umowy może być uzależnione od spełnienia określonych warunków, takich jak złożenie wniosku o restrukturyzację zobowiązań lub spłata zaległych należności. Takie warunki nie powodują niepewności co do treści stosunku

Uznanie postanowienia umownego za abuzywne ma charakter deklaratywny i nie wpływa na to, czy strony zawarłyby umowę bez klauzuli uznanej za abuzywną. Jeżeli umowa kredytu nie może wiązać bez bezskutecznego postanowienia, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy. Zasada skuteczności sprzeciwia się jednak temu, by powództwo

Przepis art. 138 ust. 3 pkt 3a ustawy - Prawo bankowe może stanowić podstawę prawną do nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązków likwidatora funduszu inwestycyjnego, o których mowa w § 7 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie trybu likwidacji funduszy inwestycyjnych.

Stosowanie przez banki różnych kursów przy wypłacie pożyczki oraz przy spłacie rat może prowadzić do powstania dodatkowej marży dla banku, co może być niezgodne z jasnością i przejrzystością klauzul umownych w świetle przepisów prawa. Jednakże ważność takiej umowy nie jest automatycznie kwestionowana, chyba że strona biorąca pożyczkę nie została odpowiednio poinformowana o możliwości powstania takiej

1. W przypadku cesji wierzytelności, cesjonariusz nie jest stroną umowy kredytu i nie dokonuje czynności, które mogą okazać się sporne w postępowaniu sądowym. 2. Przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej.

1. Konsument musi mieć zapewnioną możliwość zrozumienia, do czego się zobowiązuje, a ciężar dowodu, że klauzula umowna była jasna i zrozumiała, spoczywa na przedsiębiorcy. 2. Postanowienia umowy kredytu zawierające tzw. klauzulę ryzyka walutowego dotyczą głównego świadczenia konsumentów. Konsument powinien być jasno poinformowany, że podpisując umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, ponosi przez

1. Utrzymanie w mocy umowy zawierającej abuzywne postanowienia byłoby możliwe jedynie w przypadku jednoznacznego wyrażenia takiej woli przez konsumenta lub obowiązywania szczególnych przepisów przywracających równowagę kontraktową. 2. Art. 358 § 2 k.c. jest przepisem o charakterze ogólnym i nie uprawnia do następczego sanowania wadliwej umowy kredytowej, a w prawie polskim brak jest szczególnych przepisów

Klauzule umowne dotyczące mechanizmu waloryzacji kredytu, w tym klauzule ryzyka walutowego oraz spreadów walutowych, oceniane są pod kątem abuzywności na chwilę zawarcia umowy, z uwzględnieniem ich jasności, przejrzystości i zrozumiałości dla konsumenta, a także sposobu, w jaki kształtują one mechanizm waloryzacji i wpływają na główne świadczenia stron umowy.

Klauzule umowne dotyczące zasad waloryzacji świadczenia głównego w umowie kredytu, które nie określają w sposób jednoznaczny treści i wysokości świadczenia kredytobiorcy, mają charakter abuzywny i nie wiążą kredytobiorcy.

1. Odpowiedzialność właściciela nieruchomości obciążonej hipoteką ma charakter akcesoryjny w stosunku do odpowiedzialności dłużnika, ale nie jest to akcesoryjność bezwzględna. 2. W przypadku, gdy właściciel nieruchomości obciążonej nie jest dłużnikiem zabezpieczonej wierzytelności, wypowiedzenie umowy kredytu nie ma charakteru wypowiedzenia w ścisłym tego słowa znaczeniu. 3. Wypowiedzenie w stosunku

1. Postanowienia umowy kredytowej, które określają sposób ustalania kursu waluty obcej przez kredytodawcę, stanowią element klauzuli indeksacyjnej (przeliczeniowej) i określają „główne świadczenia stron”. Takie postanowienia, jeśli są sformułowane w sposób niejednoznaczny, mogą podlegać kontroli pod kątem ich abuzywności. 2. W sytuacji, gdy umowa kredytowa jest uznana za nieważną, konsument może dochodzić

Skutkiem zastosowania art. 3851 § 1 k.c. nie jest, a na pewno nie musi być w każdym przypadku, bezwzględna nieważność czynności prawnej na podstawie art. 58 § 1 k.c. Gdyby ustawodawca zamierzał przesądzić o nieważności postanowień umownych, których abuzywność została stwierdzona, nie ustanawiałby w przepisie art. 3851 § 1 k.c. specyficznej sankcji prawa UE – braku związania umową, identyfikowaną najczęściej

Wyeliminowanie abuzywnych klauzul przeliczeniowych nie może prowadzić do utrzymania w mocy umowy kredytu indeksowanego kursem CHF jako kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR.

Abuzywność klauzul indeksacyjnych (waloryzacyjnych) w umowach kredytowych nie wynika z samego faktu odwołania się do tabel kursowych banku jako podstawy określenia wartości świadczenia, lecz z faktu, że kredytobiorca nie jest w stanie samodzielnie określić wysokości udostępnionej mu kwoty ani wysokości świadczeń, które będzie musiał spełnić na rzecz banku, na podstawie treści tych klauzul.

1. Klauzule waloryzacyjne w umowach kredytów indeksowanych do waluty obcej, umożliwiające bankowi jednostronne ustalanie kursów walut, są abuzywne i sprzeczne z zasadami transparentności, a zatem nie wiążą kredytobiorcy - konsumenta. 2. Stwierdzenie nieważności umowy kredytowej z powodu obecności klauzul abuzywnych skutkuje roszczeniami o zwrot świadczeń pieniężnych i może prowadzić do unieważnienia

Postanowienia umowy zawartej z konsumentem, przyznające bankowi swobodę kształtowania kursu waluty obowiązującego w ramach stosunku umownego i tym samym swobodę kształtowania wysokości świadczenia własnego i drugiej strony, są uznawane za niedozwolone postanowienia umowne. Abuzywność klauzul oceniana jest na chwilę zawarcia umowy, nie biorąc pod uwagę późniejszych działań przedsiębiorcy czy zmian prawnych

1. Abuzywność klauzuli umownej nie prowadzi zawsze do nieważności całej umowy. Jeżeli umowa jest możliwa do utrzymania bez abuzywnej klauzuli, umowa pozostaje ważna, a klauzula jest pomijana w jej realizacji. 2. W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzuli umownej dotyczącej dodatkowego zabezpieczenia kontraktu, skutkiem jest brak dodatkowego zabezpieczenia dla banku oraz brak obowiązku ponoszenia

1. Usunięcie niedozwolonej klauzuli indeksacyjnej z umowy kredytu nie uniemożliwia jej dalszego wykonania jako umowy kredytu, ale zamiast waluty obcej, zastosowanie złotego polskiego do określenia wysokości kredytu i rat kredytowych. 2. W przypadku umowy kredytu, aby czynność prawna mogła pozostać w mocy, konieczne jest nie tylko, by jej pozostałe postanowienia regulowały minimalną treść konsensu konieczną

1. Artykuł 3851 § 1 zd. 1 k.c. wywołuje skutki ex lege, a sąd może jedynie stwierdzić (przesłankowo lub w procesie o ustalenie) brak związania konsumenta określonym postanowieniem. Nie jest jednak władny do kształtowania stosunku prawnego, w tym do retroaktywnego przyjęcia, że w umowie zastrzeżono inne oprocentowanie kwoty kredytu. 2. Świadczenia spełniane we franku szwajcarskim nie mogą zostać zaliczone

W kontekście umów kredytowych indeksowanych do waluty obcej, sądy krajowe mają prawo do eliminowania z umowy niedozwolonych postanowień umownych, jednak bez możliwości ich redukcji lub zastąpienia innymi postanowieniami. W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzuli ryzyka walutowego, utrzymanie umowy nie jest możliwe z prawnego punktu widzenia. Ponadto, sąd nie może zasądzać czego innego od tego,

Wyeliminowanie niedozwolonych klauzul kształtujących mechanizm indeksacji i uznanie za wiążące pozostałych postanowień umowy prowadziłoby do przekształcenia kredytu złotowego indeksowanego do waluty obcej w zwykły kredyt złotowy, jednak oprocentowany według stawki powiązanej ze stawką LIBOR, a więc tak daleko idącej zmiany umowy kredytu, że stałaby się ona umową o odmiennej istocie i charakterze. Podkreśla

1. Przepis art. 75c Ustawy Prawo bankowe, wprowadzony w życie ustawą nowelizującą, miał zastosowanie do wypowiedzeń umów kredytowych dokonywanych w czasie jego obowiązywania, mając na celu zwiększenie ochrony kredytobiorców, niezależnie od daty zawarcia umowy kredytowej. 2. Uwierzytelnienie dokumentów przez osobę nieuprawnioną stanowi naruszenie art. 129 § 2 k.p.c. niezależnie od innych okoliczności