Jeżeli przedłożone dowody są oczywiście sprzeczne z treścią pozwu, to taka okoliczność sama w sobie powinna wywoływać wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń powoda, które co najmniej wymagają zweryfikowania w dalszym postępowaniu.

Rozstrzyganie o zawieszeniu postępowania w sprawach zależnych od okoliczności prejudycjalnych wymaga dokładnej analizy faktów i prawa w każdej konkretnej sprawie, a decyzja o zawieszeniu może być celowym działaniem tylko wtedy, gdy niezbędne jest ustalenie kluczowych okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy. Konieczne jest również unikanie subiektywnych ocen i uwzględnianie kategorii obiektywnych, zwłaszcza

Oczekiwanie stron na dopuszczenie kolejnych opinii biegłych nie uzasadnia potrzeby, jeśli wydane opinie są rzetelne, fachowe i wyjaśniają istotne okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

"Niedopuszczalne jest podważanie skuteczności rozstrzygnięć, które nie spełniają następczo wymagań formalnych wynikających z ustalenia (dekodowania) określonej treści normy prawnoprocesowej, a które w chwili wydania w świetle powszechnie stosowanej praktyki odpowiadały przyjmowanym wymaganiom, uznanym za wynikające z treści przepisów prawa procesowego.

Zgodnie z interpretacją przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, prekluzja wynikająca z art. 843 § 3 k.p.c. dotyczy jedynie postępowania wywołanego konkretnym pozwem i nie rozciąga się na inne, w tym kolejne postępowania o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego. W konsekwencji, zarzut potrącenia, który nie został skutecznie zgłoszony w jednym postępowaniu, nie wyklucza możliwości złożenia tego

Domniemanie z art. 3 ust. 1 u.k.w.h. można obalić w każdym postępowaniu, w tym w postępowaniu o zapłatę wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, nawet jeśli w toku postępowania o uzgodnienie treści księgi wieczystej pojawiły się zarzuty podważające wiarygodność ksiąg wieczystych. Sąd w sprawie o zasądzenie wierzytelności musi bowiem dokonać prawidłowego zastosowania prawa materialnego, w tym ustalić

1. Art. 328 § 2 k.p.c. nie wymaga od sądu odwoławczego zamieszczania we własnym uzasadnieniu wszystkich elementów uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji. Wystarczające jest zawarcie tych elementów, które są niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy w kontekście treści apelacji i zakresu rozpoznania. Ponadto, sąd drugiej instancji nie ma obowiązku przeprowadzania dowodów ponownie, lecz musi przeanalizować

Spółka kapitałowa, która w toku procesu nabyła prawa i obowiązki osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w związku z jej przekształceniem na mocy art. 5841 - 58413 k.s.h., wstępuje do procesu, którego przedmiot dotyczy praw i obowiązków przejętych (art. 5842 § 1 k.s.h.) bez konieczności uzyskania zgody strony przeciwnej. W takiej sytuacji nie ma zastosowania art. 192 pkt 3 k.p.c. Jednak

Zgodnie z treścią art. 379 pkt 3 k.p.c. nieważność postępowania zachodzi, jeżeli o to samo roszczenie między tymi samymi stronami toczy się sprawa wcześniej wszczęta albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie osądzona. Wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że dla powstania nieważności postępowania z uwagi na powagę rzeczy osądzonej konieczne jest istnienie uprzedniego prawomocnego orzeczenia

Powołanie się na art. 382 k.p.c. może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, jeżeli sąd drugiej instancji bezpodstawnie pominął część zebranego w sprawie materiału, orzekając wyłącznie na podstawie materiału zgromadzonego przed sądem pierwszej instancji albo oparł swe merytoryczne orzeczenie na własnym materiale, z pominięciem wyników postępowania dowodowego przeprowadzonego przez sąd

Orzeczenie wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych ustalające wysokość kosztów postępowania stanowi tytuł egzekucyjny i może zostać zaopatrzone w klauzulę wykonalności (art. 67l ust. 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 1876 w związku z art. 777 § 1 pkt 3 k.p.c.). Teza urzędowa

Możliwość żądania zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji przez osobę trzecią, zgodnie z art. 841 § 1 k.p.c., dotyczy tylko sytuacji, gdy doszło już do zajęcia określonego przedmiotu, znamionującego wykonanie zabezpieczenia w drodze egzekucji, co wyklucza sytuacje, w których zabezpieczenie polega na ustanowieniu hipoteki lub orzeczeniu zakazu zbywania i obciążania nieruchomości.

W stanie prawnym ukształtowanym ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1469 ze zm.), sąd drugiej instancji sporządza z urzędu uzasadnienie wydanego na posiedzeniu niejawnym postanowienia o odrzuceniu apelacji i doręcza stronie z urzędu odpis tego postanowienia z uzasadnieniem (art. 387 § 1 i § 3 zd. 3 k.p.c.)

Prawo sądu do przeprowadzania dowodu z urzędu w żadnym wypadku nie może służyć usuwaniu skutków uchybień procesowych stron; nie jest to przyczyna, która miałaby przemawiać za dopuszczeniem dowodu z urzędu. Konstytucyjna zasada sprawiedliwości nie może być rozumiana w taki sposób, że sąd orzekający ma obowiązek podejmować określone czynności z urzędu, niejako wyręczając stronę. Dopuszczenie dowodu niewskazanego

W myśl art. 4779 § 3 k.p.c., sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. Oznacza to, że w odrębnym postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w odniesieniu do odwołania wszczynającego postępowanie sądowe przepis ten ma charakter lex specialis, dlatego nie są stosowane ogólne

Zmiana kwoty dochodzonego roszczenia w toku procesu nie stanowi nowego żądania, lecz doprecyzowanie pozwu, którego rozmiary nie były możliwe do określenia w chwili wytaczania pozwu. Zmiana ta również przerywa bieg przedawnienia co do całej dochodzonej kwoty, a nie tylko do pierwotnie zgłoszonej.

Skoro płatnik składek nie ma w prawie procesowym statusu ubezpieczonego, to w sprawach z odwołania płatnika o objęcie ubezpieczeniem społecznym i wysokość podstawy wymiaru składek przepis art. 47714 § 21 k.p.c. nie znajdzie zastosowania. Nie jest to bowiem sprawa, w której wobec ubezpieczonego wydano decyzję nakładającą zobowiązanie, ustalającą wymiar tego zobowiązania lub obniżającą świadczenie.

1. Obecność strony w postępowaniu sądowym nie jest konieczna, jeżeli strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, a nie istnieją konkretne czynności procesowe, których pełnomocnik nie mógłby wykonać w imieniu strony, nawet w przypadku usprawiedliwionej nieobecności strony, takiej jak choroba. 2. Jeśli każde wyznaczenie rozprawy przez sąd spotykało się z wnioskiem pozwanej o odroczenie terminu posiedzenia