Uchwała SN z dnia 17 lutego 2016 r., sygn. III UZP 15/15
Przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz. U. z 2014 r., poz. 159 ze zm.) nie ma zastosowania do ubezpieczonego, który w okresie orzeczonej niezdolności do pracy uzyskał zaświadczenie właściwego lekarza o odzyskaniu zdolności do pracy i w związku z tym zaświadczeniem podjął pracę zarobkową, o czym zawiadomiono organ rentowy.
Teza urzędowa
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dawid Miąsik
SSN Jolanta Frańczak
Protokolant Halina Kurek
w sprawie z odwołania T. C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z udziałem zainteresowanych: K. Spółki z o.o. z siedzibą w Z., KB. Spółki z o.o. z siedzibą w Z. o zasiłek chorobowy, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 lutego 2016 r., zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 26 lutego 2015 r.,
czy art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1990 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ma zastosowanie do ubezpieczonego, który w okresie orzeczonej niezdolności do pracy uzyskał zaświadczenie właściwego lekarza o odzyskaniu zdolności do pracy i związku z tym zaświadczeniem podjął pracę zarobkową?
podjął uchwałę:
Przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz. U. z 2014 r., poz. 159 ze zm.) nie ma zastosowania do ubezpieczonego, który w okresie orzeczonej niezdolności do pracy uzyskał zaświadczenie właściwego lekarza o odzyskaniu zdolności do pracy i w związku z tym zaświadczeniem podjął pracę zarobkową, o czym zawiadomiono organ rentowy.
Uzasadnienie
Przestawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne wyłoniło się na tle następującego stanu faktycznego: dwoma decyzjami z dnia 27 listopada 2013 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił T. C. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 19 września 2013 r. do 8 października 2013 r. i jednocześnie w każdej decyzji zobowiązał ubezpieczonego do zwrotu zasiłku chorobowego nienależnie pobranego z funduszu chorobowego w kwocie 9.804,80 zł oraz odsetek w kwocie 143,18 zł. Jako podstawę prawną zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał art. 17, art. 61 ust. 1 pkt 2 lit. a i art. 66 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 159 ze zm.; dalej jako ustawa zasiłkowa) oraz art. 84 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 121 ze zm.; dalej jako ustawa systemowa).
Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2014 r., Sąd Rejonowy w K. oddalił odwołania T. C. od obu wskazanych wyżej decyzji. Sąd pierwszej instancji ustalił, że T. C. był równolegle pracownikiem dwóch pracodawców: K. Sp. z o.o. oraz KB. Sp. z o.o. Każdy pracodawca wypłacił ubezpieczonemu wynagrodzenie z tytułu niezdolności do pracy wywołanej chorobą za okres od 10 kwietnia 2013 r. do 23 kwietnia 2013 r., a Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił zasiłek chorobowy za okres od 24 kwietnia 2013 r. do 8 października 2013 r. W związku z dalszym trwaniem choroby T. C. przedłożył w celu uzyskania zasiłku zaświadczenia lekarskie stwierdzające jego niezdolność do pracy w okresie od 19 września 2013 r. do 15 października 2013 r. W decyzji z dnia 11 października 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 9 do 15 października 2013 r. z powodu wyczerpania okresu zasiłkowego z dniem 8 października 2013 r. W dniu 7 października 2013 r. T. C. uzyskał od lekarza medycyny pracy zaświadczenie potwierdzające jego zdolność do pracy, które przedstawił obu pracodawcom. Pracodawcy zawiadomili organ rentowy w pismach, które wpłynęły do Oddziału ZUS w K. w dniu 7 listopada 2013 r., że odwołujący się dostarczył orzeczenie lekarskie o zdolności do pracy i że podjął pracę w dniu 7 października 2013 r. Na podstawie tych informacji organ rentowy wydał zaskarżone decyzje. Pismami z 9 stycznia 2014 r. pracodawcy odwołującego się poinformowali ZUS Oddział w K., że w pismach z 7 listopada 2013 r. została wskazana omyłkowo jako dzień, w którym ubezpieczony dostarczył zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy i zawiadomienie o zgłoszeniu gotowości do pracy, data 7 października 2013 r., podczas gdy dokumenty te zostały dostarczone pracodawcom 9 października 2013 r. W dniu 9 stycznia 2014 r. obie spółki złożyły korektę imiennych raportów miesięcznych o wypłaconych świadczeniach i przerwach w opłacaniu składek ZUS P RSA wskazując, że okresy przerwy w opłacaniu składek za odwołującego się trwały do dnia 8 października 2013 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
