Wyrok SN z dnia 22 grudnia 1992 r., sygn. II KRN 203/92
Nie narusza określonego w art. 408 k.p.k. zakazu reformationis in peius orzeczenie wobec oskarżonego surowszej kary dodatkowej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przy równoczesnym wymierzeniu niższej od poprzednio orzeczonej kary pozbawienia wolności, jeśli w ten sposób globalny wymiar kary będzie dla oskarżonego oczywiście łagodniejszy, a w każdym razie z pewnością nie będzie dla niego bardziej dolegliwy. Taka sytuacja zajdzie wtedy, gdy okres, na jaki orzeczono tę karę dodatkową, będzie równy z okresem, o który została skrócona kara pozbawienia wolności, lub będzie od niego krótszy.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 1992 r. sprawy Ryszarda A., oskarżonego z art. 145 § 2 i 3 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść oskarżonego, od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 23 września 1991 r. – zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną wobec Ryszarda A. karę dodatkową zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obniżył do 6 lat (...).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
