Wyrok SN z dnia 7 września 1989 r., sygn. I PR 267/89
Narusza obowiązek pracowniczy dbałości o wynik pracy dżokej (praktykant dżokejski), który wskutek niewłaściwej jazdy w wyścigach konnych, nie wykazując całkowitych możliwości konia, nie uwydatnia elementów współzawodnictwa i walki w poszczególnych fazach gonitwy, nawet jeżeli taka technika jazdy została ustalona z trenerem.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 1989 r. sprawy z powództwa Państwowych Torów Wyścigów konnych w W. przeciwko Albinowi R., Bronisławowi M., Zbigniewowi G., Jerzemu O., Wiaczesławowi S. i Januszowi K. o zapłatę na skutek rewizji strony powodowej od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 26 kwietnia 1989 r. X Pm 119/88
1) uchylił zaskarżony wyrok w stosunku do pozwanego Janusza K. i umorzył postępowanie w obu instancjach w stosunku do tego pozwanego;
2) w odniesieniu do pozostałych pozwanych zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził na rzecz PP „Państwowe Tory Wyścigów Konnych” w W. od: Albina R. kwotę 177.378 zł, – Jerzego O. kwotę 233.910 zł, – Bolesława M. kwotę 198.750 zł, – Wiaczesława S. kwotę 161.262 zł, – Zbigniewa G. kwotę 114.666 zł – wszystkie sumy z 8% od dnia 28 września 1988 r. z 55% od dnia 22 marca 1989 r., z 99% od dnia 16 lipca 1989 r.;
3) zasądził na rzecz strony pozwanej koszty procesu za obie instancje od pozwanych Albina R., Jerzego O., Wiaczesława S., Zbigniewa G. i Bolesława M. po 45.405 zł.
Uzasadnienie
Albin R., Janusz K., Jerzy O., Bolesław M. są dżokejami, a Wiaczesław S. i Zbigniew G. są praktykantami dżokejskimi. Byli oni jeźdźcami koni arabskich biorących udział w wyścigach konnych w gonitwie nr 5 w dniu 28.IX.1988 r. na torze wyścigowym w W. Komisja techniczna unieważniła tę gonitwę. Państwowe Tory Wyścigów Konnych zwróciły w związku z tym grającym wszystkie stawki wniesione w zakładach wzajemnych i dlatego, jak twierdzi się w pozwie, poniosły szkodę w wysokości 1.775.500 zł, stanowiącą prowizję 25% od obrotu. W oparciu o art. 114-116 k.p. dochodziły w pozwie odszkodowania od pozwanych w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.
Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z 26.IV.1989 r. oddalił powództwo i zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanych zwrot kosztów procesu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
