Uchwała składu 7 Sędziów SN z dnia 8 czerwca 1988 r., sygn. III AZP 7/88
Sutkowski Wacław /przewodniczący/, Bladowski Bogdan, Bukowski Tadeusz, Gola Alfred /sprawozdawca/, Niejadlik Jan, Piasecki Kazimierz, Świeboda Zdzisław
Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne Ministra Sprawiedliwości:
Czy w świetle art. 19 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ adwokat spokrewniony do drugiego stopnia lub spowinowacony w pierwszym stopniu z osobą pełniącą funkcję sędziego Sądu Najwyższego lub prokuratora Prokuratury Generalnej może być członkiem zespołu adwokackiego w okręgu Izby Adwokackiej w Warszawie?
podjął uchwałę:
W świetle art. 19 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ adwokat spokrewniony do drugiego stopnia lub spowinowacony w pierwszym stopniu z osobą pełniącą funkcję sędziego Sądu Najwyższego lub prokuratora Prokuratury Generalnej może być członkiem zespołu adwokackiego w okręgu Izby Adwokackiej w Warszawie.
Uzasadnienie
I. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 7 kwietnia 1987 r. III CO 4/87 uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 lutego 1987 r. sprzeciwiającą się wpisowi J.S.D. na listę adwokatów Izby Adwokackiej w Warszawie. Decyzja Ministra Sprawiedliwości oparta była na złożeniu, że według treści art. 19 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ niedopuszczalne było wyznaczenie osobie zainteresowanej siedziby wykonywania zawodu adwokata w Warszawie, gdyż jej ojciec zajmuje stanowisko sędziego Sądu Najwyższego.
W uzasadnieniu tego orzeczenia przyjęto, że według art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym /Dz.U. nr 45 poz. 241/ - Sąd Najwyższy jest naczelnym organem sądowym w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, z tej racji sprawuje nadzór nad działalnością wszystkich innych sądów w zakresie orzekania i rozpoznaje sprawy z obszaru całego kraju w zakresie przekazanym szczególnymi przepisami /art. 2 ust. 1 i 2 tejże ustawy/, co oznacza, że działalności Sądu Najwyższego nie sposób wiązać terytorialnie z jakąkolwiek izbą adwokacką w kraju.
Podniesiono, że wykładnia zakresu stosowania art. 19 ust. 2 prawa o adwokaturze nie może być dokonywana w izolacji, a w szczególności z pominięciem przepisów, w których wprowadzono zakazy zajmowania stanowisk sędziowskich ze względu na to, że osoba bliska wykonuje zawód adwokata, tj. art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym /Dz.U. nr 45 poz. 241/ oraz art. 55 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. nr 31 poz. 137/. Korelacja między tymi przepisami a art. 19 ust. 1 pkt 2 i art. 19 ust. 2 prawa o adwokaturze jest bowiem oczywista. Podniesiono też, że koncepcji jednakowego traktowania na gruncie art. 19 ust. 2 prawa o adwokaturze sędziów sądów powszechnych i sędziów Sądu Najwyższego sprzeciwia się treść art. 67 prawa o adwokaturze zawierającego czasowy zakaz wpisu na listę adwokatów w okręgu tej izby adwokackiej, w okręgu której osoby te wykonywały m.in. zawód sędziego, gdyż zakaz ten nie dotyczy m.in. sędziów Sądu Najwyższego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
