Wyrok SN z dnia 27 października 1981 r., sygn. I PR 85/81
Odbywanie podróży służbowej poza czasem pracy" nie rodzi obowiązku wypłacenia pracownikowi dodatkowego wynagrodzenia, jeżeli przepis szczególny tego nie przewiduje.
Przewodniczący: sędzia SN J. Knap.
Sędziowie SN: E. Brzeziński (sprawozdawca), Z. Stypułkowska.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Mirosława J. przeciwko Spółdzielni Inwalidów im. 22 Lipca w S. o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe na skutek odwołania wnioskodawcy od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 20 maja 1981 r.
oddalił odwołanie.
Uzasadnienie
Wnioskodawca jest zatrudniony w pozwanej Spółdzielni w charakterze referenta do spraw zaopatrzenia. W niniejszej sprawie domagał się zasądzenia od Spółdzielni kwoty 5763 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. W związku z charakterem swego zatrudnienia wnioskodawca odbywał podróże służbowe. Zdaniem wnioskodawcy czas spędzony w tych podróżach podlegała wliczeniu do jego czasu pracy. Wnioskodawca powołał się przy tym na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 8.XII.197o r., sygn. akt I PZP 59/76.
Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń w Łodzi, działając jako Sąd I instancji, wyrokiem z dnia 20.V.1981 r. oddalił roszczenia wnioskodawcy, opierając się na następujących ustaleniach i wnioskach: wnioskodawca ma obowiązek wykonywania prac zleconych przez kierownika. Do takich prac zaliczyć należy jego podróże służbowe, których konieczność wynika także z rodzaju wykonywanej pracy. Jako pracownik działu zaopatrzenia jest on zobowiązany do prawidłowego zaopatrzenia zakładu w konieczne do produkcji materiały. Delegacje dotyczyły zaopatrzenia materiałowego, przy czym wnioskodawca załatwiał w terenie formalności dotyczące nabycia materiałów dla zakładu i sporadycznie tylko przewoził osobiście paczki o wadze 30-40 kg. W razie konieczności przewiezienia materiału korzystał z samochodu służbowego. Wyjazdy wnioskodawcy w teren były w 1980 r. nieliczne: w styczniu był 2 razy, w lutym nie wyjeżdżał, w marcu 4 razy, w kwietniu nie wyjeżdżał, w maju 2 razy, w czerwcu nie wyjeżdżał, w lipcu 2 razy, w sierpniu 2 razy, we wrześniu 6 razy, w październiku 2 razy, w listopadzie 4 razy, w grudniu nie wyjeżdżał. Były to wyjazdy jednodniowe, w sporadycznych przypadkach trwały od 2 do 4 dni, przy czym dwudniowych były 3 wyjazdy, trzydniowych - dwa i jeden wyjazd czterodniowy.
Zdaniem Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pozostawanie do dyspozycji zakładu ogranicza wprawdzie możliwości pracownika do dysponowania wolnym czasem, lecz dyspozycyjność ta ma. różne znaczenie. Jeśli jest to czas pracy kierowcy lub konwojenta, to przekroczenie czasu przyjętego za obowiązujący czas pracy będzie stanowić dalsze wykonywanie pracy już w godzinach nadliczbowych, ponieważ ci pracownicy wykonują swe czynności pracy przez cały czas pozostawania w podróży.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
