Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2023 r., sygn. II OSK 1407/22
Lokalizacja farmy fotowoltaicznej, niezależnie od jej mocy, zgodnie z art. 61 ust. 3 upzp nie wymaga w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy oceny przesłanki zasady kontynuacji oraz dostępu do drogi publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. sp. z o.o. z siedzibą w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 stycznia 2022 r. sygn. akt II SA/Sz 1084/21 w sprawie ze skargi W. sp. z o.o. z siedzibą w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie na rzecz W. sp. z o.o. z siedzibą w C. 1587 (tysiąc pięćset osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
1.1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 27 stycznia 2022 r. sygn. akt II SA/Sz 1084/21 oddalił skargę i W. sp. z o.o. z siedzibą w C. (dalej skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.
Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
1.2. Decyzją z [...] listopada 2020 r. nr [...] Burmistrz G., po rozpatrzeniu wniosku z 31 lipca 2020 r. złożonego przez skarżącego, ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie farmy fotowoltaicznej o mocy do 3,0 MW włącznie wraz z infrastrukturą techniczną w tym trzy kontenerowe, parterowe, stacje transformatorowe SN/0,4 kV na terenie działki [...] w obrębie geodezyjnym B.
1.3. Po rozpatrzeniu odwołania D. K. i A. K., decyzją z [...] sierpnia 2021 r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie (dalej powoływane jako: Kolegium lub organ odwoławczy) orzekło o uchyleniu zaskarżonej decyzji i odmowie ustalenia warunków zabudowy dla wnioskowanej inwestycji. Jak wyjaśnił organ odwoławczy, w uzasadnieniu decyzji organu I instancji wskazano, że w postępowaniu nie sporządzono analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu, gdyż zgodnie z art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503, dalej: upzp) przepisu art. 61 ust. 1 i 2 ustawy nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej, a także instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Tak więc organ I instancji uznał, że do wydania decyzji o warunkach zabudowy dla instalacji odnawialnego źródła energii nie jest konieczne spełnienie zasady dobrego sąsiedztwa. Po przywołaniu przepisów mających zastosowanie w sprawie Kolegium wskazało, że planowana przez skarżącą inwestycja tj. farma fotowoltaiczna o mocy 3,0 MW (3000 kW) wraz z infrastrukturą techniczną, w tym trzema kontenerowymi stacjami transformatorowymi SN/0,4 kV, jest inwestycją, o której mowa w art. 2 pkt 13 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610 ze zm.; dalej: uoze).Jak wyjaśniło Kolegium, dokonując wykładni i zastosowania przepisu art. 61 ust. 3 uoze, należy mieć na uwadze nie tylko treść art. 61 ust. 1 i 2 upzp, lecz również wszystkie pozostałe przepisy ustawy, przy uwzględnieniu uzasadnienia dla zmiany samego przepisu art. 61 ust. 3 ustawy, w którym wyłączenia rozszerzono o instalacje odnawialnego źródła energii. Organ odwoławczy, po przywołaniu wyroku NSA z 19 grudnia 2020 r. sygn. akt. II OSK 3705/19, doszedł do konkluzji, iż ustawodawca dokonał rozróżnienia urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy do 100 kW i ponad 100 kW, wprowadzając odrębne unormowanie dotyczące urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW. Przyjęto więc, iż z woli ustawodawcy lokalizowanie urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW wymaga uprzedniego określenia obszarów przeznaczonych na ten cel w studium, co oznacza, że tego rodzaju inwestycje mają istotne znaczenie dla kształtowania lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, a zwłaszcza ładu przestrzennego w gminie. Opierając się dodatkowo na wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 stycznia 2018 r. sygn. akt. II OSK 794/16 wyjaśniono, że realizacja inwestycji w zakresie systemów fotowoltaicznych służących wytwarzaniu energii elektrycznej (elektrownie, farmy fotowoltaiczne) prowadzi do faktycznej zmiany przeznaczenia terenu z funkcji np. upraw rolnych na funkcję przemysłową.
Powyższe doprowadziło organ odwoławczy do wniosku, że lokalizacja urządzeń, o których mowa w art. 10 ust. 2a upzp , miałaby być na podstawie art. 61 ust. 3 tej ustawy zwolniona od wymogów ustanowionych w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2. Treść art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a upzp świadczy o tym, że wolą ustawodawcy jest, aby inwestycje, w ramach których planuje się rozmieszczenie urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW były realizowane przede wszystkim na podstawie ustaleń planu miejscowego. Nie wyklucza to oczywiście możliwości ubiegania się o decyzję o warunkach zabudowy takiej inwestycji, ale wówczas wymagane jest spełnienie wymogów art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
