Wyrok NSA z dnia 30 maja 2023 r., sygn. III FSK 1166/22
Pominięcie przez organ podatkowy istotnych elementów obowiązującej normy prawnej przy wydawaniu decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych, na skutek którego treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej i uzasadnia stwierdzenie nieważności tej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (Sprawozdawca), Protokolant Ewa Gmurczyk, po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 2297/21 w sprawie ze skargi L.P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lipca 2021 r. nr [...] 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz L.P. kwotę 1 257 (słownie: tysiąc dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 24 marca 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 2297/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L.P. (dalej: Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 12 lipca 2021 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Z przedstawionego przez WSA w Warszawie stanu sprawy wynika, że w trakcie czynności sprawdzających prowadzonych wobec Skarżącej, mających na celu weryfikację poniesionych przez nią w latach 2017 - 2018 wydatków i uzyskanych przychodów (dochodów) opodatkowanych lub nieopodatkowanych, w zakresie niezbędnym do ujawnienia podstawy opodatkowania z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, w związku z udzielonymi przez Skarżącą pożyczkami w latach 2017 – 2018., Skarżąca w piśmie z 27 września 2019 r. powołała się na okoliczność zawarcia z matką - B.P. czterech umów pożyczek w dniach: 23 marca 2017 r., 21 kwietnia 2017 r., 28 kwietnia 2017 r. i 10 lipca 2017 r. Do pisma Skarżąca dołączyła przedmiotowe umowy pożyczek. Pismo to było odpowiedzią na wezwanie organu podatkowego.
Z treści umowy pożyczki środków pieniężnych w wysokości 300 000 zł zawartej 23 marca 2017 r. wynikało, że pożyczkodawca przekazała pożyczkobiorcy wymienioną w umowie kwotę pieniężną, której odbiór Skarżąca pokwitowała przez podpisanie umowy (§ 3 umowy). Pieniądze zostały przekazane przez pożyczkodawcę na wskazany w umowie przez biorącą pożyczkę rachunek bankowy. Przedmiotowej pożyczki Skarżąca nie zgłosiła właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia powstania w sprawie obowiązku podatkowego, a także nie uiściła w ustawowym terminie należnego podatku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
