Wyrok NSA z dnia 24 września 2019 r., sygn. II FSK 3490/17
Prawo do ponownego rozliczania się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, po utracie tego prawa w przypadku przekroczenia w roku poprzedzającym rok podatkowy limitu przychodów uzyskanych z prowadzonej działalności, określonego w art. 6 ust. 4 pkt 1 u.z.p.d.o.f., podatnik nabędzie po złożeniu, zgodnie z art. 9 ust. 1 u.z.p.d.o.f., pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy. Z chwilą utraty prawa do rozliczenia się w formie ryczałtu przestaje obowiązywać domniemanie zachowania zryczałtowanej formy opodatkowania w następnym roku, a tym samym i latach późniejszych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Paweł Dąbek, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 24 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Ke 283/17 w sprawie ze skargi B. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 9 lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 283/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę B. G. (dalej jako "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 9 lutego 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r.
W skardze kasacyjnej Skarżący, działając przez swojego pełnomocnika, zaskarżył wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", zarzucił naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 133 § 1 i art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez to, że Sąd badając legalność działania organów podatkowych oparł orzeczenie na własnych, nie znajdujących odzwierciedlenia w aktach sprawy ustaleniach, będących w opozycji do znajdujących się w aktach dowodów potwierdzających w sposób nie budzący wątpliwości okoliczność faktyczną udzielenia rabatów - uznając przy tym okoliczność tę jako nieistniejącą, co z kolei według Sądu, uzasadniało bezprzedmiotowość kwestii rozliczeń faktur korygujących w czasie oraz brak konieczności pogłębionej analizy podnoszonego w skardze zarzutu naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię i w konsekwencji brak konieczności ustosunkowania się do powoływanej w uzasadnieniu skargi judykatury, mającej dla sprawy kluczowe wręcz znaczenie;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
