Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 2019 r., sygn. I FSK 798/17
Art. 168 lit. a dyrektywy VAT nie pozwala podatnikowi na pełne odliczenie podatku od wartości dodanej naliczonego w związku z nabyciem przez niego towarów i usług w celu prowadzenia zarówno działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego, która nie wchodzi w zakres stosowania VAT, także gdy brak we właściwych przepisach podatkowych szczególnych uregulowań dotyczących kryteriów i metod podziału, które umożliwiłyby podatnikowi określenie części tego VAT naliczonego, którą należy uważać za związaną, odpowiednio, z jego działalnością gospodarczą i z działalnością niemającą charakteru gospodarczego. Stanowisko to odnosi się także do wykładni i zakresu stosowania art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 14/17 w sprawie ze skargi Gminy C. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 13 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Gminy C. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 580 (słownie: pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania przed organami:
1.1. Skarga kasacyjna Szefa Krajowej Administracji Skarbowej dotyczy wyroku z 16 lutego 2017 r., którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: P.p.s.a.) uchylił zaskarżoną przez Gminę C. (dalej jako: Gmina/skarżąca) interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 13 września 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd podał, że skarżąca we wniosku z 5 grudnia 2013 roku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wskazała, że jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2009 - 2011 Gmina ponosiła wydatki z tytułu budowy hali sportowo - rekreacyjnej. Do lutego 2011 r hala była budowana w ten sposób, że faktury zakupowe dokumentujące wydatki poniesione na budowę hali wystawiane były na Gminę a od marca 2011 r. faktury zakupowe dokumentujące wydatki poniesione na budowę hali wystawiane były na Ośrodek Wypoczynku i Rekreacji w C. (dalej jako: OWiR), który jest zakładem budżetowym Gminy odrębnie od Gminy zarejestrowany dla celów VAT. Przekazanie realizacji inwestycji na rzecz OWiR nastąpiło na podstawie Uchwały Rady Gminy w C. z 31 stycznia 2011r. nr IV/18/11 w sprawie statutu OWiR. Na mocy zapisu rozdziału 7 § 17 pkt 8 ww. uchwały rozszerzono statut OWiR o prowadzenie inwestycji w zakresie obiektów sportowo - rekreacyjnych na terenie Gminy. Na tej podstawie 10 lutego 2011 r. przepisano pozwolenia budowlane na budowę hali na OWiR i zawarto aneks do umowy z wykonawcą inwestycji. Tym samym realizacja przedmiotowej inwestycji została nieodpłatnie przekazana na rzecz OWiR. Po zakończeniu budowy hali oraz oddaniu jej do używania jest ona wykorzystywana na dwa sposoby:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
