Wyrok NSA z dnia 5 września 2019 r., sygn. I FSK 1540/15
Jeżeli TSUE w wyroku stwierdził, że artykuł 168 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE nie pozwala podatnikowi na pełne odliczenie podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego w związku z nabyciem przez niego towarów i usług w celu prowadzenia zarówno działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego, która nie wchodzi w zakres stosowania VAT, także gdy brak we właściwych przepisach podatkowych szczególnych uregulowań dotyczących kryteriów i metod podziału, jakie umożliwiłyby podatnikowi określenie części tego VAT naliczonego, którą należy uważać za związaną, odpowiednio, z jego działalnością gospodarczą i z działalnością niemającą charakteru gospodarczego, stanowisko to odnosi się także do wykładni i zakresu stosowania art. 86 ust. 1 u.p.t.u.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 5 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów (obecnie Szef Krajowej Administracji Skarbowej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 287/15 w sprawie ze skargi Miasta L. - na prawach powiatu na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2014 r. nr IPTPP1/443-611/14-4/ŻR w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Miasta L. - na prawach powiatu na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.
1.1. Wyrokiem z 18 maja 2015 r. w sprawie I SA/Łd 287/15 ze skargi Miasta L. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z 3 grudnia 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług i zasądził na rzecz Skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.
1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji stwierdził, że we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Miasto podało, że podejmuje działalność zarówno podlegającą opodatkowaniu VAT (działania podejmowane głównie w ramach czynności cywilnoprawnych - m.in.: ustanowienie wieczystego użytkowania gruntów, dzierżawę gruntów i budynków, sprzedaż lokali mieszkalnych, użytkowych, a także gruntów i budynków oraz ich najem, sprzedaż środków trwałych niebędących nieruchomościami, refakturowanie usług telekomunikacyjnych, telefonii stacjonarnej oraz komórkowej, energii, usług wodno-kanalizacyjnych oraz wnoszenie aportów do spółek prawa handlowego), jak i niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem (w ramach których Miasto funkcjonuje np. jako organ podatkowy - m.in. dla celów podatku od nieruchomości, czy organ administracyjny - np. poprzez wydawanie koncesji na alkohol, dowodów osobistych, prawa jazdy; Miasto generuje również przychody nieobjęte zakresem opodatkowania VAT, np. odszkodowania z tytułu bezprawnego zajęcia nieruchomości Miasta). Miasto jest właścicielem nieruchomości, m.in. 12 budynków, którymi administruje jeden z wydziałów Urzędu Miasta L. (UML). We wszystkich obiektach znajdują się lokale zajmowane przez pracowników UML, jak również przez najemców. Do lipca 2013 r. Miasto rozliczało najemców za wywóz odpadów komunalnych (śmieci), wystawiając faktury sprzedaży (refaktury) na podstawie faktury otrzymywanej od firmy wywozowej, z którą Miasto ma podpisaną umowę na świadczenie ww. usług. Od 1 lipca 2013 r. zaczął obowiązywać nowy system odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych. Znowelizowana ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r., poz. 391 i 951 ze zm.; dalej: ustawa o utrzymaniu czystości) zobowiązała właścicieli (administratorów, zarządców) nieruchomości do uiszczania na rzecz gminy, na terenie której położone są nieruchomości, opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Opłata ta jest pobierana od mieszkańców przez gminę na podstawie deklaracji, do złożenia której jest zobowiązany właściciel nieruchomości. W związku z powyższym Miasto, jako właściciel nieruchomości, jest zobowiązane do deklarowania i wnoszenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Następnie Miasto obciąża powyższymi kosztami najemców na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
