Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2000 r., sygn. III SA 3304/99
Na zasadzie art. 14a ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zwolnienie od wpłat, określone w ust. 1 tego artykułu, nie ma zastosowania do różnicy, o której mowa w jego ust. 3, czyli do kwoty podlegającej przekazaniu na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Jeżeli tylko część należnej kwoty nie została przekazana na ten Fundusz, to niezależnie od przyczyn, które to spowodowały, jedynie ta część podlega wpłacie do urzędu skarbowego jako należne zobowiązanie w podatku od towarów i usług.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "A.-P." SA w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 25 listopada 1999 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - sierpień 1998 r.
1/ uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej miesięcy kwiecień-czerwiec 1998 r.
2/ w pozostałym zakresie skargę oddala; (...).
UZASADNIENIE
W toku kontroli skarbowej przeprowadzonej przez inspektora kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w W. w "A.-P." SA w W. w październiku i listopadzie 1998 r. ustalono m.in. że Spółka zawarła w dniu 6 maja 1996 r. umowę ze SA "L.", której przedmiotem był najem lokalu mieszkalnego w W. przy Al. S. 113 m 23, a więc usługa zwolniona od podatku zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zwanej dalej "ustawa o podatku od towarów i usług", a mimo to dokonywała odliczania podatku naliczonego w fakturach wystawionych przez "L.". Spowodowało to zawyżenie podatku naliczonego w rozliczeniach dotyczących stycznia - sierpnia 1998 r.
Ponadto Spółka, jak podano poprzez przyjęcie do wyliczeń kwoty średniego wynagrodzenia z kwartału, a nie najniższego wynagrodzenia w kwartale naruszyła art. 14a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przez co zawyżyła w miesiącach kwiecień-czerwiec 1998 r. kwotę podatku pozostającego w zakładzie pracy i tym samym zaniżyła kwotę nadwyżki podlegającej przekazaniu na PFRON. Ustosunkowując się do ustaleń kontroli Spółka powołując się na ustawę o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych wyraziła pogląd, iż wynajmowany lokal nie miał charakteru lokalu mieszkalnego, gdyż nie służył zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych, nikt w nim nie przebywał na stałe, nie prowadził z nim gospodarstwa domowego i ani lokal ani jego użytkownicy nie podlegali przepisom ochronnym ustawy o najmie lokali; lokal ten służył celom noclegowym pracowników firmy i jej kontrahentów, a powodem jego wynajęcia była chęć obniżenia kosztów i zapewnienie miejsc noclegowych /hotelowych/.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
