Wyrok NSA z dnia 18 października 1995 r., sygn. SA/Gd 2062/94
W żadnym razie nie jest usprawiedliwiona wykładnia, która na podstawie analogiae legis do przepisu późniejszego pozwala na wykładnię przepisu dotychczasowego, skoro analogia w prawie podatkowym nie jest dopuszczalna.
UZASADNIENIE
Urząd Skarbowy w K. decyzją z dnia 24 maja 1994 r., wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ i art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, ustalił dodatkowo wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1992 r. Przedsiębiorstwu Przemysłu Zbożowo-Młynarskiemu PZZ w K. w kwocie 363.050.000 zł /sprzed denominacji/.
W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy podniósł, że skarżące przedsiębiorstwo PZZ w K. jako samodzielny podmiot gospodarczy powstało z dniem 1 kwietnia 1992 r. na podstawie zarządzenia nr 56/92 Wojewody z dnia 31 marca 1992 r. w wyniku podziału Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa PZZ w E.
W dniu 13 maja 1992 r. skarżące Przedsiębiorstwo uzyskało osobowość prawną przez wpis do rejestru przedsiębiorstw.
W wyniku podziału Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa PZZ skarżący przejął stratę wykazaną w bilansie przekazania Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZ E. według stanu na dzień 31 marca 1992 r. w kwocie 3.607.624.939 zł. Organ podkreślił, że była to strata bilansowa, a nie strata w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
