Kiedy przysługują i jak naliczać odprawy z ustawy o zwolnieniach grupowych
Pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników są objęci działaniem ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, popularnie zwanej ustawą o zwolnieniach grupowych. W ustawie tej przewidziano obowiązek wypłacania odpraw pieniężnych pracownikom zwalnianym z przyczyn leżących po stronie pracodawcy.
Odprawę przysługującą na podstawie ustawy o zwolnieniach grupowych należy również wypłacić pojedynczemu pracownikowi zwalnianemu np. w związku z likwidacją jego stanowiska pracy. Nawet w sytuacji, gdy pracownik zgodzi się na rozstanie za porozumieniem stron, nie oznacza to, że nie ma prawa do odprawy. Wystarczy, by inicjatorem rozwiązania stosunku pracy był pracodawca, a przesłanki wystąpienia z taką inicjatywą nie dotyczyły zatrudnionego lub by inicjatorem rozwiązania stosunku pracy był pracownik, ale w porozumieniu dotyczącym rozwiązania stosunku pracy znajdował się zapis, że nastąpiło ono z przyczyn go niedotyczących.
Prawo do odprawy
Pracodawca objęty działaniem ustawy (zatrudniający co najmniej 20 pracowników) musi wypłacić odprawę wszystkim pracownikom zwalnianym z przyczyn ich niedotyczących.
Korzyści
Zakład pracy zatrudniający mniej niż 20 pracowników nie musi wypłacać pracownikom zwalnianym z przyczyn leżących po stronie pracodawcy odpraw pieniężnych.
Nie obowiązują już ograniczenia, jakie przewidywała poprzednia ustawa o zwolnieniach grupowych (z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy; DzU z 2002 r. nr 112, poz. 980), która pozbawiała prawa do odprawy m.in. osoby:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
