Postanowienie NSA z dnia 26 marca 2024 r., sygn. III FZ 48/24
Dnia 26 marca 2024 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Brolik po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2023 r., sygn. akt VIII SA/Wa 789/23 w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. M. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia z 25 września 2023 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 21 grudnia 2023 r., sygn. akt VIII SA/Wa 789/23, w sprawie ze skargi skarżącego na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 25 września 2023 r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Zdaniem Sądu, w realiach rozpoznawanej sprawy skarżący nie wykazał, że w jego przypadku udzielenie ochrony tymczasowej wynikającej z powołanych wyżej przepisów jest obiektywnie zasadne. Uzasadniając zawartą we wniosku argumentację jedynie wybiórczo przedstawił dowody na jej poparcie, pod kątem spełniania przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. W szczególności, nie udokumentował aktualnej kondycji finansowej firmy, w której posiada udziały deklarując jedynie, że nie uzyskuje z tego tytułu przychodów oraz nie pobiera wynagrodzenia z tytułu bycia członem zarządu w tej firmie. Oświadczenie to jednak należy uznać za niewiarygodne, skoro z załączonych wydruków– Lista płac (9/2023 i 10/2023) wynika, że skarżący otrzymał wynagrodzenie w kwocie brutto 14.185,48 zł (10.000 zł netto). Zdaniem Sądu, obraz aktualnych możliwości płatniczych strony został zatem przedstawiony wybiórczo. Nadto, skarżący nie poparł żadnym dowodem, że blokada jego rachunku bankowego spowoduje brak możliwości dalszego funkcjonowania zarówno strony, jak i pozbawi rodzinę pokrycia kosztów utrzymania i wydatków comiesięcznych rzędu ponad 11 tys. zł (z różnych tytułów, w części z tytułu zobowiązań prywatnoprawnych). Sąd pozbawiony został zatem możliwości porównania zawartych we wniosku twierdzeń choćby o realnej obawie zagrożenia egzystencji strony i jego rodziny. Brak jest też możliwości dokonania weryfikacji twierdzeń strony, że blokada rachunku bankowego skarżącego pozbawi go możliwości utrzymania swojej rodziny. Okoliczności tej skarżący nie poparł żadnymi dowodami (brak załączonej historii operacji na jego rachunku bankowym), a która umożliwiłaby Sądowi analizę przepływu środków finansowych na tym rachunku i oceny pod kątem zaistnienia obawy wskazanej we wniosku. Do wniosku nie załączono również chociażby zestawienia posiadanych składników majątkowych czy też deklaracji podatkowych (zeznań podatkowych) za ostatnie lata podatkowe.
Wątpliwości zaistniałych w sprawie nie rozwiał też sam skarżący argumentując, że płynnie co miesiąc jego rodzina ponosi stałe wydatki w kwocie ponad 11 ty. zł, a co miałoby stanowić o tym, że byt gospodarczy strony jest zagrożony. Sąd nie miał w tym względzie żadnego punktu odniesienia, z uwagi na brak dowodów w tym zakresie. Sąd pierwszej instancji podkreślił, że na obecnym etapie postępowania wpadkowego argumentacja wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu musi w sposób przekonywujący wskazać na konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonej decyzji, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
