Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego dla opiekunów - Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. I OSK 159/23
Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie rezygnującej z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania stałej lub długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną, gdy opieka ta faktycznie uniemożliwia lub w znaczący sposób ogranicza możliwość podjęcia pracy zawodowej, co musi znajdować odzwierciedlenie w charakterze i zakresie sprawowanej opieki.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 października 2022 r. sygn. akt IV SA/Wr 284/22 w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 3 lutego 2022 r. nr SKO 4316/27/22 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 18 października 2022 r. sygn. akt IV SA/Wr 284/22 oddalił skargę A. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z 3 lutego 2022 r. nr SKO 4316/27/22 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł A. A. zaskarżając wyrok w całości i zarzucając Sądowi I instancji:
1) podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", naruszenie prawa materialnego, to jest:
a) art. 151 P.p.s.a. w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.ś.r.", przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że osobie, która pozostaje bierna zawodowo, która nie uprawdopodobniła w toku postępowania, że poszukuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, a podjęcie pracy nie jest możliwe z powodu konieczności sprawowania opieki nad osobą z niepełnosprawnością, nie może zostać przyznane świadczenie pielęgnacyjne, podczas gdy w ustawie o świadczeniach rodzinnych brak jest jakiegokolwiek przepisu warunkującego przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od tych okoliczności; tym samym, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje biernej zawodowo osobie, która sprawuje opiekę nad osobą z niepełnosprawnością, nawet jeżeli nie uprawdopodobniła ona, że poszukuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, a podjęcie pracy nie jest możliwe z powodu sprawowania opieki;
b) art. 151 P.p.s.a. w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r. przez jego niewłaściwe zastosowanie i bezpodstawne oddalenie skargi, podczas gdy wnoszący skargę kasacyjną spełnił wszystkie przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a w szczególności zaistniał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy rezygnacją przez niego z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub jego niepodejmowaniem a sprawowaną opieką nad żoną, co skutkowało wadliwym pozbawieniem wnoszącego skargę kasacyjną prawa do przedmiotowego świadczenia i niedostrzeżeniem przez Sąd I instancji zasadności uchylenia decyzji organu II instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a.;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
