Wyrok NSA z dnia 5 października 2023 r., sygn. II FSK 1514/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (spr.), po rozpoznaniu w dniu 5 października 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 2704/21 w sprawie ze skargi R. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 15 września 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2022 r., III SA/Wa 2704/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę R. W. (zwanego dalej Skarżącym) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 15 września 2021 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że Skarżący posiadał udziały w spółce W. Sp. z o.o. Sp. komandytowa (dalej również: Spółka komandytowa), która została powołana w celu przeprowadzenia inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego. W. Sp. z o.o. sp.k. jest reprezentowana przez W. Sp. z o.o.
Nieprawidłowości rozliczeń miały polegać na zawyżeniu kosztów uzyskania przychodów poprzez zaksięgowanie faktur, które nie powinny być uwzględnione w rozliczeniu. D. Sp. z o.o. faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej, a faktury wystawione przez nią na rzecz W. Sp. z o.o. w łącznej kwocie
2 303 000 zł (faktury z dnia 30 września 2010 r. i z dnia 30 października 2010 r.) nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu transakcji gospodarczych pomiędzy ww. podmiotami i miały jedynie na celu wygenerowanie kosztów.
Prawomocnym wyrokiem z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 2160/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie, wskazując, że nie zostały wyjaśnione wszystkie istotne dla sprawy okoliczności faktyczne. Zdaniem sądu istnieje konieczności jednoznacznego wyjaśnienia zasad i udziału współpracy T. K. (reprezentującego spółkę D.) ze spółką W. oraz ze Skarżącym. Organ nie przesłuchał świadków- pracowników banku- bowiem bank nie odebrał pisma organu wzywającego do wskazania adresów tych świadków- pracowników banku. Zdaniem sądu niedopuszczalne jest, że organ odstępuje od przeprowadzenia dowodów z zeznań świadków na tej tytko podstawie, że świadek nie odebrał wezwania lub podany adres jest nieaktualny. Organ miał możliwość ustalenia adresu świadka na podstawie bądź to zobowiązania pracodawcy do wskazania adresu pracownika z jego akt osobowych, bądź skorzystania z bazy adresów prowadzonej przez Centrum Personalizacji Dokumentów MSW Wydział Udostępniania Danych.
Sąd nie zaakceptował twierdzenia organu, że mające zostać wyjaśnione okoliczności dotyczące wykonywania przez D. sp. z o.o. usługi doradztwa gospodarczego na rzecz spółki W. sp. z o.o. zostały potwierdzone wystarczająco innymi dowodami, tj. między innymi umową kredytu budowlanego, z której wynika, że T. K. występował wobec BGK nie z ramienia D. sp. z o.o., ale reprezentował przy zawieraniu umowy kredytowej M. C.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
