Wyrok SN z dnia 20 października 2022 r., sygn. II PSKP 56/22
Także w przypadku uregulowania przez pracodawcę kwestii diet przy jednoczesnym pominięciu albo wyłączeniu kosztów ryczałtu za nocleg u pracodawcy nie ma wewnętrznych regulacji, o których mowa w art. 775 § 3 k.p., a zatem konieczne jest sięgnięcie do przepisów powszechnie obowiązujących. W przypadku obowiązywania u pracodawcy zakładowych unormowań dotyczących ryczałtu za noclegi w zagranicznej podróży służbowej kierowcy zatrudnionego w transporcie międzynarodowym stosuje się te unormowania, nawet jeżeli stawki ryczałtu za nocleg były niższe od ustalonych przepisami wydanymi na mocy art. 775 k.p., a pojazd był wyposażony w kabinę do spania. W przypadku uregulowania prawa do ryczałtu za nocleg w postanowieniach zakładowych źródeł prawa pracy dotyczących diet, przyznane w regulaminie wynagradzania świadczenie nazwane dietą i przekraczające wielokrotnie jej wysokość z powszechnie obowiązujących przepisów, może zostać ewentualnie zakwalifikowane przez sąd jako zaspokające należności pracownika także w strefie ryczałtu za noclegi.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący)
SSN Józef Iwulski
SSN Dawid Miąsik (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A. S. przeciwko L. Sp. z o.o. z siedzibą w W. o ryczałty za noclegi, po rozpoznaniu na posiedzeniu w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 października 2022 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 6 maja 2021 r., sygn. akt VII Pa 5/20,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu Warszawa - Praga w Warszawie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe wyrokiem z 5 kwietnia 2018 r., VI P 642/14, oddalił powództwo A. S. (powód) przeciwko „L.” Sp. z o.o. z siedzibą w W. (pozwany) o ryczałty za noclegi.
Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany pracodawca zatrudniał powoda jako kierowcę w transporcie międzynarodowym. Powód był uprawniony do otrzymywania świadczeń pieniężnych z tytułu zagranicznej podróży służbowej określonych w regulaminie wynagradzania. Kierowcy mieli obowiązek parkować pojazdy na odpoczynki (noclegi) na strzeżonych lub monitorowanych parkingach, wyposażonych w zaplecze socjalne (natryski — toalety). Kierowcom nie przysługiwał oddzielny ryczałt za noclegi w podróży służbowej. Kierowcom przysługiwała dieta 40 euro za dobę w przypadku obsady pojedynczej pojazdu i 50 euro w przypadku obsady podwójnej. Powód przez okres zatrudnienia otrzymywał diety według stawek i na zasadach określonych w regulaminie. Samochód wyposażony był w część sypialną (2 leżanki), stanowiącą wydzieloną od szoferki część kabiny. Powód nie ponosił żadnych kosztów związanych z noclegami. Koszty parkingowe opłacał z zaliczki. Z własnych środków ponosił jedynie koszty toalet i sanitariatów.
Sąd Rejonowy wskazał, że powód nie wykazał, że miejsce do spania w kabinie samochodu było nieodpowiednie w rozumieniu art. 8 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego). Samochód miał odpowiednie miejsce do spania, posiadał klimatyzację oraz ogrzewanie postojowe. Przez ponad rok pracy powód nie zgłaszał żadnych roszczeń z tego tytułu, co świadczyło o tym, że przystał na takie warunki zatrudnienia. Powód nie wykazał, aby poniósł jakiekolwiek koszty noclegu. Sąd Rejonowy stwierdził, że po wydaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 listopada 2016 r., K 11/15 brak jest regulacji, która pozwalałaby na stosowanie jakichkolwiek przepisów dotyczących należności za podróże służbowe do pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowców w transporcie międzynarodowym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
