Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2022 r., sygn. I NSNc 779/21
Biorąc pod uwagę wykładnię art. 76 Konstytucji dokonywaną przez TK w związku z wykładnią Dyrektywy 93/13, której dokonał TSUE należy stwierdzić, że sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obok przepisów kodeksu postępowania cywilnego, musi także z urzędu stosować przepisy mające na celu ochronę konsumenta. Chociaż więc TSUE orzekł w połączonych sprawach C-419/18 i C-483/18, że unormowania Dyrektywy 93/13 nie stoją na przeszkodzie przepisom krajowym pozwalającym, zobowiązać w umowie pożyczkobiorcę do wystawienia weksla własnego in blanco w celu zabezpieczenia zapłaty wierzytelności wynikającej z umowy o pożyczkę konsumencką, o tyle sąd krajowy, jeśli poweźmie poważne wątpliwości co do zasadności roszczenia opartego na takim wekslu powinien z urzędu zbadać, czy postanowienia uzgodnione między stronami mają nieuczciwy charakter. W tym też zakresie, sąd może zażądać od przedsiębiorcy przedstawienia pisemnego zapisu umowy tak, aby móc zapewnić́ poszanowanie praw konsumentów wynikających z tych dyrektyw.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Sadowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Janusz Niczyporuk
Grzegorz Swaczyna (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa P. S.A. w B. przeciwko A. B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 21 czerwca 2022 r. skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w C. z 18 kwietnia 2017 r., sygn. I Nc (…):
1. uchyla w całości zaskarżony nakaz zapłaty i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w C.;
2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania wywołanego wniesieniem skargi nadzwyczajnej.
Uzasadnienie
P. S.A. z siedzibą w B. pozwem z dnia 10 marca 2017 r. wniosła o zasądzenie od A. B. w postępowaniu nakazowym kwoty 12.579,78 zł z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczanymi od dnia 4 marca 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu swojego roszczenia, powódka wskazała, iż zawarła z pozwanym umowę pożyczki nr (…). Pozwany na wypadek niewywiązania się z umowy, poprzez podpisanie weksla dnia 21 grudnia 2015 r. zobowiązał się do zapłaty w dniu 3 marca 2017 r. kwoty 12.579,78 zł. Pismem z dnia 1 lutego 2017 r. spółka P. S.A. wypowiedziała A. B. umowę pożyczki oraz wezwała go do wykupu weksla w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
