Wyrok NSA z dnia 15 września 2021 r., sygn. III OSK 1183/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Teresa Zyglewska sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 15 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 2017/17 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 30 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Decyzją z 7 grudnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej: spółka) na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z 30 maja 2017 r. w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z 17 stycznia 2012 r., Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wymierzył spółce administracyjną karę pieniężną w wysokości 746 065,00 zł za naruszenie w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. warunków wprowadzania ścieków do środowiska z Zakładu Produkcji [...]. Warunki te zostały określone w pozwoleniu zintegrowanym udzielonym spółce decyzją Starosty Makowskiego z 30 października 2007 r., zmienioną decyzją tego organu z 29 grudnia 2008 r. oraz sprostowaną postanowieniem z 26 października 2012 r.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła spółka.
Decyzją z 3 lipca 2012 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Wyrokiem z 8 maja 2013 r., IV SA/Wa 2190/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę spółki na tę decyzję. Wyrokiem z 22 kwietnia 2015 r., II OSK 2241/13, Naczelny Sądu Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok z 8 maja 2013 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Wyrokiem z 2 października 2015 r., IV SA/Wa 2219/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z 3 lipca 2012 r. stwierdzając, że zasadne są zarzuty dotyczące ustalenia, czy postanowienie Starosty Makowskiego z 26 października 2012 r. (sprostowanie) stało się ostateczne. Ponadto organ nie wykazał, w jaki sposób dane przekroczenia co do ilości i jakości odprowadzanych poszczególnych rodzajów ścieków (przemysłowych i opadowych) stanowiły podstawę do ustalenia kary w konkretnej wysokości. Sąd I instancji wskazał także na konieczność dokonania szczegółowego opisu w uzasadnieniu decyzji sposobu ustalenia (obliczenia) kary w określonej wysokości.
Decyzją z 30 maja 2017 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy decyzję organu I instancji z 17 stycznia 2012 r. Organ odwoławczy podkreślił, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy uwzględnił wykładnię i wskazania zawarte w wyroku z 20 października 2015 r., IV SA/Wa 2219/15. Jako podstawę decyzji organ powołał art. 298 ust. 1 pkt 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2017 r., poz. 519 ze zm. – dalej: p.o.ś.) w związku z art. 299 ust. 1 pkt 2 i art. 305 ust. 1 i ust. 4 oraz art. 305a ust. 1 pkt 2 lit. a) p.o.ś.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
