Wyrok SN z dnia 23 czerwca 2021 r., sygn. I USKP 40/21
Zawsze istnieje możliwość zmiany z mocą wsteczną ustalonego ustawodawstwa właściwego, nawet o charakterze ostatecznym, gdy dojdzie do kolejnego wspólnego porozumienia między właściwymi instytucjami zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Unii Europejskiej (art. 6 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/09 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) Nr 883/04 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U.UE.L.2009.284.1 z dnia 2009.10.30 z późn. zm.).
OSNP nr 2022
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Krzysztof Rączka
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania J. S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K. o ustalenie ustawodawstwa, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 czerwca 2021 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 25 listopada 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. ustalił, że w stosunku do J. S., w okresie od 11 marca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r., ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych.
Wyrokiem z dnia 21 września 2016 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił odwołanie J. S. od powyższej decyzji, rozstrzygając o kosztach postępowania.
Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2019 r., oddalił apelację odwołującego się od powyższego wyroku, rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego.
W sprawie ustalono, że organ rentowy w dniu 26 marca 2013 r. określił tymczasowo ustawodawstwo litewskie jako właściwe dla wnioskodawcy i zawiadomił o tym właściwą litewską instytucję ubezpieczeniową. W odpowiedzi na to zawiadomienie instytucja litewska pismem z dnia 17 stycznia 2014 r. zwróciła się o „ponowne rozpatrzenie sprawy” i dokonanie oceny, czy praca wykonywana na terenie Republiki Litewskiej nie miała charakteru marginalnego w porównaniu z działalnością wykonywaną w Polsce.
W ocenie Sądu, treść tego pisma jednoznacznie wskazuje, iż instytucja litewska, po dokonaniu własnych ustaleń co do treści stosunku pracy, nie akceptuje tymczasowo ustalonego ustawodawstwa, skoro wniosła o „ponowne rozpatrzenie sprawy”, przedstawiając przedstawiła swe ustalenia dotyczące liczby godzin pracy wnioskodawcy w skali miesiąca oraz wysokość uzyskiwanego z tego tytułu wynagrodzenia na terenie Litwy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
