Wyrok NSA z dnia 27 lipca 2020 r., sygn. II GSK 487/20
Ubezpieczenie społeczne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 609/19 w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym wyrokiem z 3 lipca 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 609/19 oddalił skargę M.P. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wystąpił do Narodowego Funduszu Zdrowia z wnioskiem o ustalenie obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu A.B. z tytułu wykonywania w okresie od 8 do 15 marca 2007 r. umowy o świadczenie usług zawartej z płatnikiem składek - skarżącym, której przedmiotem było przeprowadzenie szkolenia zawodowego - wykładów z dziedziny BHP - zagrożenia na stanowiskach pracy [...].
Decyzją z [...] marca 2016 r. nr [...] Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia stwierdził, że A.B. (uczestnik postępowania) w okresie od 8 do 15 marca 2007 r. podlegał obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu wykonywania zawartej ze skarżącym umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia.
W wyniku odwołania skarżącego Prezes NFZ zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2019 r. na podstawie art. 102 ust. 5 pkt 24 w zw. z art. 109 ust. 5 i 6 oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1510 ze zm., zwanej dalej: ustawą o świadczeniach) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., zwanej dalej: k.p.a.), utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że umowa zawarta przez skarżącego z uczestnikiem postępowania nie miała charakteru umowy o dzieło. Wykonywanie przez uczestnika postępowania ww. umowy było ciągiem określonych czynności starannego działania, zmierzających do osiągnięcia rezultatu w postaci przygotowania i przeprowadzenia szkoleń.
W skardze na powyższą decyzję skarżący zarzucił naruszenie: art. 7 i art. 7a w zw. z art. 77 § 1 k.p.a., art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e), art. 85 ust. 4 i art. 82 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, art. 13 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a także niewłaściwe zastosowanie art. 627, art. 734 oraz art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
