Wyrok SN z dnia 1 października 2019 r., sygn. I UK 208/18
Art. 50 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (obecnie jednolity tekst: Dz. U. z 2019 r. poz. 1205) nie daje ubezpieczonym prawa do ponownego ustalenia wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy w oparciu o nową kwotę bazową z daty złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości tego świadczenia z uwzględnieniem zasady wynikającej z art. 17 ust. 3 tej ustawy.
Biuletyn SN Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 3-4/2020
Do przeliczenia (w związku ze zmianą przepisów) rent wypadkowych przyznanych przed 2002 r. bierze się pod uwagę kwotę bazową z roku przyznania renty, a nie z roku złożenia wniosku o przeliczenie.
Gazeta Prawna nr 192/2019
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Jolanta Franczak (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z odwołania W. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z. o wysokość świadczenia, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 1 października 2019 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 18 stycznia 2018 r., sygn. akt III AUa (...),
1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od wnioskodawczyni na rzecz organu rentowego kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. wyrokiem z dnia 19 września 2016 r. oddalił odwołanie wnioskodawczyni W. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w
Z. z dnia 16 marca 2016 r., odmawiającej wnioskodawczyni przeliczenia renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy przez uwzględnienie kwoty bazowej obowiązującej w 2011 r., bowiem nie spełniła ona żadnego warunku z art. 110 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 zezm., dalej jako ustawa emerytalna).
Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją z dnia 3 września 2001 r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 1 lipca 2001 r. (dalej także jako renta wypadkowa), ze wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru (wwpw) ustalonym w oparciu o wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych 1987-1996 na 362,73%, z ograniczeniem do 250% oraz obowiązującą wówczas kwotą bazową w wysokości 1.683,27 zł. Decyzją z dnia 19 sierpnia 2011 r. organ rentowy przeliczył wnioskodawczyni rentę wypadkową od dnia 1 lipca 2011 r., zwiększając liczbę okresów składkowych o miesiąc i ustalając wwpw na 362,73% (poprzednio wskaźnik ten był ograniczony do 250%). W dniu 21 listopada 2011 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczeń rentowych i emerytalnych, domagając się doliczenia do podstawy wymiaru renty wypadkowej oraz emerytury nieuwzględnionego dotychczas wynagrodzenia za okres od dnia 20 marca 1991 r. do dnia 31 marca 1993 r. z tytułu zatrudnienia w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Z., świadectw rekompensacyjnych za okresy zatrudnienia od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., co miało spowodować wzrost wwpw, a także ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej. Po rozpoznaniu tego wniosku decyzją z dnia 27 lutego 2012 r. organ rentowy przeliczył wnioskodawczyni rentę wypadkową, przyjmując 46 lat i 11 miesięcy okresów składkowych oraz 6 lat i 3 miesiące okresów nieskładkowych, a wwpw wyniósł 375,27%. Kolejną decyzją z dnia 8 lutego 2013 r. przeliczono wnioskodawczyni od dnia 1 lipca 2011 r. rentę wypadkową ustalając wwpw na 375,27%. W odwołaniu od tej decyzji wnioskodawczyni domagała się przeliczenia świadczenia rentowego w oparciu o art. 17 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 1205, dalej jako ustawa wypadkowa z 2002 r.) w związku z art. 62 ustawy emerytalnej, w tym przez przyjęcie nowej kwoty bazowej obowiązującej w 2011 r. Postanowieniem z dnia 2 lutego 2016 r. Sąd Okręgowy w G. umorzył postępowanie w sprawie i przekazał organowi rentowemu do rozpoznania wniosek o przeliczenie renty z tytułu wypadku przy pracy przez uwzględnienie kwoty bazowej obowiązującej w 2011 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
