Wyrok NSA z dnia 10 września 2020 r., sygn. I OSK 370/20
Pomoc społeczna
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jolanta Rudnicka sędzia NSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 10 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 października 2019 r. sygn. akt II SA/Gl 669/19 w sprawie ze skargi J. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zadłużenia alimentacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 29 października 2020 r., II SA/Gl 669/19, oddalił skargę J. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z [...] marca 2019 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta T. z [...] grudnia 2018 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zadłużenia alimentacyjnego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzja o umorzeniu należności z tytułu wypłacanych zaliczek z funduszu alimentacyjnego w całości lub w części podejmowana jest na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 670; dalej jako: "u.p.o.u.a.") na zasadzie tzw. uznania administracyjnego. Uwzględnienie wniosku powinno mieć miejsce w wyjątkowych okolicznościach, po dokonaniu szczegółowej analizy sytuacji dochodowej i rodzinnej dłużnika.
Sąd I instancji nie stwierdził w niniejszej sprawie przekroczenia przez organ administracji granic uznania administracyjnego, czego dowodzą obszerne i wnikliwe motywy decyzji, spełniające wymogi z art. 107 § 3 k.p.a. Zdaniem Sądu I instancji organy obydwu instancji trafnie uznały, że jedynie wówczas, gdy dłużnik nie jest w stanie wywiązać się z obowiązku z przyczyn obiektywnych, a więc takich, na powstanie których nie miał wpływu, może ubiegać się o umorzenie należności. Odbywanie kary pozbawienia wolności, orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu, nie może być w żadnym wypadku zakwalifikowane jako obiektywna i niezawiniona przeszkoda w spłacie zadłużenia alimentacyjnego, nawet wówczas, jeżeli skazany nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej. Jednostka penitencjarna nie ma obowiązku zapewnienia pracy zarobkowej dłużnikowi alimentacyjnemu.
Zdaniem Sądu I instancji rozpatrując wniosek skarżącego nie można odnosić się do zdarzeń przyszłych i niepewnych, a więc rozważać sytuacji osobistej i zdrowotnej po opuszczeniu zakładu karnego. Nie sposób więc łącznie rozpatrywać okoliczności istniejących obecnie i przyszłych. Dla wyniku niniejszej sprawy nie ma znaczenia fakt, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest identyczne jak w innej sprawie, w której skarżący ubiegał się o umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Decyzja ta była przedmiotem odrębnej kontroli sądowej w sprawie II SA/Gl 668/19.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
