Postanowienie SN z dnia 9 października 2020 r., sygn. IV CSK 65/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z wniosku E. K. przy uczestnictwie F. K. i D. K. o stwierdzenie zasiedzenia, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 października 2020 r., na skutek skargi kasacyjnej uczestników postępowania od postanowienia Sądu Okręgowego w Z. z dnia 25 października 2017 r., sygn. akt [...],
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
2) oddala wniosek wnioskodawczyni o zasądzenie na jej rzecz od uczestników postępowania kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w H. stwierdził, że wnioskodawczyni E. K. nabyła przez zasiedzenie z dniem 3 maja 2009 r. własność bliżej opisanej nieruchomości, stanowiącej fragment pasa gruntu o powierzchni 0,0134 ha, położonego na granicy dzielącej nieruchomości wnioskodawczyni i uczestników oraz umorzył postępowanie w pozostałym zakresie. Apelacja uczestników F. K. i D. K. została oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w Z. z dnia 25 października 2017 r. W związku ze skargą kasacyjną uczestników, przypomnienia wymaga, że skarga ta jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia przysługującym od prawomocnych orzeczeń sądu drugiej instancji, służącym ochronie interesu publicznego przez zapewnienie jednolitości wykładni i stosowania prawa, wkład Sądu Najwyższego w rozwój orzecznictwa i nauki prawa oraz eliminowanie z obrotu prawnego orzeczeń wydanych w postępowaniu nieważnym lub orzeczeń oczywiście niezgodnych z prawem. Stosownie do 3989 § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania w razie wykazania przez stronę, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Z punktu widzenia funkcji oraz założeń skargi kasacyjnej jako nadzwyczajnego środka zaskarżenia, rolą "przedsądu" jest wstępna selekcja skarg pod kątem spełniania wymienionych wyżej kryteriów (przyczyn kasacyjnych) kwalifikujących skargę do jej przedstawienia Sądowi Najwyższemu w celu merytorycznego rozpoznania.
Uczestnicy oparli wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na przyczynach objętych art. 398 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Istotne zagadnienie prawne dotyczy kwestii, czy możliwe jest przyjęcie posiadania samoistnego przez stale zamieszkałego poza granicami kraju właściciela sąsiedniej nieruchomości w sytuacji całkowitej bierności tej osoby w zakresie korzystania z przedmiotu zasiedzenia. Z tym problemem powiązane zaś są kolejne zagadnienia: czy rodzice wnioskodawczyni korzystający ze służebności mieszkania na jej nieruchomości, byli uprawnieni do posiadania przygranicznego pasa gruntu w imieniu i na rzecz wnioskodawczyni, oraz czy można przyjąć, że zasiedzenie przygranicznego pasa gruntu zaczęło biec od dnia następnego po formalnym przekazaniu w drodze darowizny nowo utworzonej nieruchomości na rzecz córki bez jakiejkolwiek czynności faktycznej związanej z objęciem w posiadanie. Kolejna wątpliwość skarżących dotyczy problemu zaliczenia do okresu zasiedzenia czasu posiadania przez poprzedniego posiadacza w sytuacji nie objętej hipotezą art. 176 § 2 k.c.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
