Wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2020 r., sygn. I OSK 2/19
Celem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia jest wyłączenie z grona bezrobotnych osób prowadzących działalność gospodarczą, a za takie należy uważać osoby wpisane do ewidencji tej działalności. Cel ten jest przy tym trudny do osiągniecia, gdy bada się faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej a więc ustawodawca przyjmuje w takim przypadku domniemanie wynikające z treści wpisu do ewidencji.
Teza od Redakcji
Dnia 4 czerwca 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 października 2018 r., sygn. akt IV SA/Wr 272/18 w sprawie ze skargi R. L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej o uznaniu za osobę bezrobotną, odmowy przyznania prawa do zasiłku, odmowy uznania za osobę bezrobotną i umorzenia postępowania w sprawie odmowy prawa do zasiłku 1. oddala skargę kasacyjną; 2. oddala wniosek Wojewody [...] o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 października 2018 r. ( sygn. akt IV SA/Wr 272/18), Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu - orzekając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a.") - oddalił skargę R. L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2018 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] orzekającą o: 1) uchyleniu decyzji ostatecznej Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] o uznaniu R. L. za osobę bezrobotną z dniem 10 lutego 2015 r. i odmowie przyznania prawa do zasiłku, 2) odmowie uznania R. L. za osobę bezrobotną z dniem 10 lutego 2015 r. i 3) umorzeniu postępowania w sprawie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, R.L. zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.), w postaci art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - przez uznanie, że za bezrobotnego może być uznana osoba, która nie złożyła wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, podczas gdy, wg skarżącego, prawidłowa wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że za bezrobotnego może być uznana osoba, która, choć złożyła wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, ale nie uzyskiwała z tej działalności żadnych przychodów, tak jak w przypadku skarżącego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
