Interpretacja indywidualna z dnia 17.01.2020, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.561.2019.2.MAP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.561.2019.2.MAP
obowiązki płatnika w związku z wypłatą odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.
Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 grudnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.561.2019.1.MAP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 4 grudnia 2019 r. (data doręczenia 13 grudnia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.).
We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:
W dniu 28 marca 2018 r. Sąd Rejonowy dla ..., X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie o sygn. akt ..., z powództwa Pana ... przeciwko Wnioskodawcy o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, przywrócił Pana ... do pracy i zasądził od Wnioskodawcy na rzecz pracownika kwotę 4 675 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Od wyroku obie strony wywiodły apelację. W dniu 13 grudnia 2018 r. Sąd Okręgowy we ..., VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie o sygn. akt ..., utrzymał wyrok Sądu Rejonowego i przywrócił pracownika do pracy u Wnioskodawcy oraz zasądził wynagrodzenie w wysokości 4 675 zł za czas pozostawania bez pracy, pod warunkiem podjęcia w terminie 7 dni od uprawomocnienia wyroku pracy przez Pana .... Wyrok stał się prawomocny w dniu 13 grudnia 2018 r. Pan ... zgłosił swoją gotowość do pracy. Wnioskodawca zobowiązanie spełnił i wypłacił kwotę 4 675 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. Wnioskodawca dodał, że rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym na podstawie art. 52 § 1 ust. 1 Kodeksy pracy, tj. ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Stosunek pracy został rozwiązany niezgodnie z prawem. Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przywracając pracownika do pracy orzekł, że nie było podstaw do dyscyplinarnego zwolnienia z pracy. Sąd na podstawie art. 56 § 1 Kodeksu pracy orzekł, że Wnioskodawca rozwiązując z pracownikiem umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym (art. 52 ww. Kodeksu) naruszył przepisy o rozwiązywaniu umów w tym trybie i zgodnie z żądaniem pracownika przywrócił go na podstawie art. 56 § 1 Kodeksu pracy do pracy oraz na podstawie art. 57 § 1 powyższego Kodeksu zasądził wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy zostało zasądzone na podstawie art. 57 § 1 Kodeksu pracy. Do akt postępowania sądowego, zgodnie z żądaniem Sądu, zostało przedłożone zaświadczenie pracodawcy o wysokości wynagrodzenia pracownika, ustalone jak wynagrodzenie za urlop, na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, zgodnie z którym przy ustalaniu wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, gdy przepisy przewidują prawo zachowania przez pracownika prawa do wynagrodzenia, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop. Przedmiotem złożonego wniosku jest potwierdzenie lub zaprzeczenie przez Organ podatkowy stanowisku Wnioskodawcy, odnośnie możliwości zastosowania do wypłaconego przez pracodawcę pracownikowi wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy (art. 57 Kodeksu pracy) zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku sądowego do wysokości określonej w tym wyroku. Sąd w wyroku zasądził od Wnioskodawcy kwotę 4 675 zł (wyliczoną zgodnie z opisem stanu faktycznego i prawnego), tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, pod warunkiem podjęcia przez pracownika pracy. Pracownik zgłosił się do pracy i podjął zatrudnienie, a Wnioskodawca wypłacił zasądzone wyrokiem wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
