Postanowienie SN z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. I CNP 15/19

O subsydiarnym charakterze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w stosunku do skargi nadzwyczajnej przesądza nie tylko to, że jest ona dopuszczalna tylko wtedy, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, podczas gdy druga skarga zmierza głównie do zmiany lub uchylenia orzeczenia, ale również treść art. 89 § 4 i art. 115 § 2 u.SN. Przepisy te przewidują - w określonych w nich wypadkach - zaniechanie uchylenia lub zmiany orzeczenia przez Sąd Najwyższy rozpoznający skargę nadzwyczajną, mimo jego nieprawidłowości, i poprzestanie na stwierdzeniu wydania zaskarżonego orzeczenia z naruszeniem prawa. W tych zatem wypadkach skarga nadzwyczajna wypełnia funkcje zbieżne z funkcjami skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, gdyż otwiera drogę do realizacji odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa, przy zachowaniu kwestionowanego orzeczenia w obrocie prawnym. Inicjowane skargą nadzwyczajną postępowanie przed Sądem Najwyższym staje się wtedy jednym z postępowań, o których mowa w art. 417¹ § 2 zdanie pierwsze k.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marta Romańska

w sprawie ze skargi M. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 24 października 2017 r., sygn. akt XXVII Ca (...), wydanego w sprawie z wniosku A. S. przy uczestnictwie M. W. o podział majątku wspólnego, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 stycznia 2020 r.,

1) odrzuca skargę;

2) zasądza od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) zł tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Uczestnik M.W. wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W. z 24 października 2017 r. w sprawie o podział majątku wspólnego, wydanego na skutek apelacji obu stron od postanowienia Sądu Rejonowego w W. z 16 czerwca 2016 r., którym Sąd Okręgowy częściowo zmienił postanowienie Sądu Rejonowego.

Uczestnik zarzucił, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem: - art. 45 § 1 k.r.o. przez błędną wykładnię i przyjęcie, że nakład w postaci środków pieniężnych przekazanych z majątku osobistego wnioskodawczyni bezpośrednio do majątku wspólnego i przeznaczony na zakup mieszkania podlega waloryzacji według zasad określonych w uchwale Sądu Najwyższego z 5 października 1990 r., III CZP 55/90 oraz przez błędną metodologię rozliczenia tego nakładu; - art. 31 § 3 i 4 k.r.o. przez niezastosowanie i nierozliczenie środków zgromadzonych w otwartym funduszu emerytalnym i subkoncie prowadzonym przez ZUS; - art. 217 w zw. z art. 381 k.p.c. a contrario w zw. z art. 13 § 2 oraz art. 236 k.p.c. w zw. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. przez nierozpoznanie wniosku dowodowego uczestnika na okoliczność jego nakładów na majątek wspólny; - art. 328 § 2 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. przez przyjęcie ustaleń Sądu Rejonowego za własne, a następnie ich zakwestionowanie; - art. 232 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. i art. 391 § 1 oraz art. 13 § 2 k.p.c. przez przyjęcie, że uczestnik nie kwestionuje rozliczenia spłaconych rat kredytu; - art. 232 k.p.c. w zw. z art. 212 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. przez nie uprzedzenie o zamiarze zmiany ustaleń i oceny prawnej.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się