Wyrok NSA z dnia 5 września 2019 r., sygn. II OSK 2449/17
Budowlane prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon (spr.) sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant asystent sędziego Aleksandra Tokarczyk po rozpoznaniu w dniu 5 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 maja 2017 r. sygn. akt II SA/Po 154/17 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Wojewody Wielkopolskiego na rzecz A. K. kwotę 1590 (tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 maja 2017 r. sygn. akt II SA/Po 154/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a.) oddalił skargę A. K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] grudnia 2016 r., którą uchylono decyzję Starosty Gnieźnieńskiego z dnia [...] sierpnia 2016 r. oraz orzeczono o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę wielorodzinnego (11 mieszkań) budynku mieszkalnego z handlem i usługami w parterze w G., przy ul. ., na działce o nr ew. [...].
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Starosta Gnieźnieński decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na rzecz A. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...], na budowę wielorodzinnego (11 mieszkań) budynku mieszkalnego z handlem i usługami w parterze w G., przy ul. [...], na działce o nr ew. [...]. Na skutek złożonego odwołania Wojewoda Wielkopolski decyzją z dnia [...] października 2015 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Starosty Gnieźnieńskiego. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu złożyły strony postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 24 marca 2016 r. uchylił ww. decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję organu I instancji. Sąd powołując się na § 18 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wskazał, że zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Sąd zaakceptował ustalenia organów administracji budowanej, że miejsca postojowe w ilości 1 miejsce na każde jedno mieszkanie zapewnione zostaną w istniejącym garażu usytuowanym przy ul. [...], którego właścicielem jest inwestor, co wynikało z decyzji ustalającej warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji, a następnie znalazło odzwierciedlenie w projekcie zagospodarowania terenu. Sąd zwrócił jednak uwagę, że w projekcie zagospodarowania terenu nie przewidziano miejsc parkingowych dla lokalów usługowych, ani też miejsc postojowych dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Przedmiotem zatwierdzonego projektu jest budynek mieszkalny wielorodzinny z usługami i handlem na poziomie parteru. Zaprojektowano 3 sklepy na parterze oraz 11 mieszkań. Autor projektu całkowicie pominął jednak obowiązek zapewnienia miejsc postojowych dla planowanych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym lokali użytkowych. W ocenie Sądu okoliczność ta ma doniosłe znaczenie w niniejszej sprawie, szczególnie jeśli zważy się, że projektowany budynek usytuowany jest w ścisłym centrum miasta. Niewątpliwie powyższa okoliczność powinna zostać przewidziana w projekcie zagospodarowania terenu bowiem realizacja w projektowanym budynku lokali użytkowych spowoduje, że z tego budynku będzie okresowo korzystała większa liczba osób, co ma wpływ na potrzeby w zakresie parkowania. Przy czym w ocenie Sądu nie ma znaczenia dla tego aspektu sprawy fakt, iż zagadnienia zapewnienia miejsc parkingowych dla lokali użytkowych nie rozważano na etapie wydawania decyzji ustalającej warunki zabudowy. Obowiązkiem organu zatwierdzającego projekt budowlany była ocena zagospodarowania terenu nie tylko z decyzją ustalającą warunki zabudowy, ale również z przepisami techniczno-budowlanymi. Organy nie dostrzegając wskazanego uchybienia w projekcie zagospodarowania tereny naruszyły art. 35 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z związku § 18 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
