Postanowienie SN z dnia 12 kwietnia 2023 r., sygn. I CSK 4693/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mariusz Załucki
w sprawie z powództwa A. K., W. K. i A. K.
przeciwko Bank spółce akcyjnej w W.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym 12 kwietnia 2023 r. w Izbie Cywilnej w Warszawie,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z 22 grudnia 2021 r., sygn. akt I ACa 539/21,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Pozwana – Bank S.A. – wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdansku z 22 grudnia 2021 r., wydanego w sprawie z powództwa A. K., W. K. i A. K. o ustalenie.
Skarżąca przedstawiła Sądowi Najwyższemu następujące zagadnienia prawne:
1)Czy bank zobowiązując się do oddania do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych zgodnie z art. 69 ust. 1 p.b. spełnia swoje świadczenie główne z umowy kredytu tj. oddaje do dyspozycji kredytobiorcy te środki dopiero z chwilą ich przekazania, w wykonaniu dyspozycji kredytobiorcy, na oznaczony w umowie cel, czy też świadczenie to spełnia już z chwilą umożliwienia kredytobiorcy wykorzystania tych środków pieniężnych, które następuje poprzez wydanie bankowi więżących dyspozycji uruchomienia kredytu zgodnie z warunkami określonymi w umowie?
2)Czy klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu wyrażonego (denominowanego) w walucie obcej określają „świadczenia główne” stron tej umowy w rozumieniu przepisu art. 3851 § 1 zd. 2 k.c., czy spełniają jedynie funkcję pomocniczą dla tych świadczeń, i czy w tym drugim przypadku, ich eliminacja z treści umowy jako postanowień niedozwolonych jest równoznaczna z pozbawieniem umowy jej elementów przedmiotowo istotnych (essetnialia negotii) prowadzącym do nieważności bezwzględnej umowy, czy też możliwe jest dalsze wykonywanie umowy pomimo usunięcia klauzul przeliczeniowych, m.in. ze względu na naturę stosunku jaki powstaje na gruncie umowy kredytu denominowanego?
3)Czy, biorąc pod uwagę cele Dyrektywy 93/13 oraz wykładnię 385 § 2 k.c., wola konsumenta doprowadzenia do upadku umowy w razie wyeliminowanie z jej treści postanowień o charakterze niedozwolonym w rozumieniu art. 385 §1 k.c. jest decydującym kryterium przy ocenie możliwości dalszego wykonywania umowy pozbawionej klauzul uznanych za abuzywne? W szczególności, czy w sytuacji, w której umowa może dalej obiektywnie obowiązywać zgodnie z krajowym porządkiem prawnym, na podstawie pozostałych, nieabuzywnych postanowień, sąd może stwierdzić jej nieważność, kierując się w tym zakresie wyłącznie interesem konsumenta?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
