Rozwiązanie stosunku pracy w wyniku odmowy przez pracownika przyjęcia nowych warunków pracy lub płacy, proponowanych przez pracodawcę w ramach wypowiedzenia zmieniającego, może zostać uznane za rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika, uprawniające do odprawy pieniężnej, o ile zmiana warunków prowadziłaby do poważnych zmian na niekorzyść pracownika.
W przypadku konieczności znacznej redukcji zatrudnienia pracodawcy mogą, zamiast sformalizowanej procedury zwolnień grupowych, wdrożyć programy dobrowolnych odejść. Pracownik może z tego tytułu odnieść nie tylko korzyści pieniężne, np. dodatkowe odprawy czy rekompensaty, ale też rzeczowe lub w postaci usług, np. doradztwo zawodowe czy szkolenie pozwalające na uzupełnienie kwalifikacji wymaganych w
Zmiana wysokości wynagrodzenia na niekorzyść pracownika, wynikająca z obowiązujących pracodawcę (będącego państwową jednostką budżetową) przepisów prawa, nie wyklucza prawa pracownika do odprawy pieniężnej z art. 8 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników; przyczyna rozwiązania przez pracownika umowy o pracę w trybie art
Rozwiązanie stosunku pracy na skutek odmowy przyjęcia nieistotnych zmian warunków zatrudnienia kwalifikuje się jako "inna forma wygaśnięcia umowy o pracę" i podlega przepisom dotyczącym zwolnień grupowych, gdy w określonym czasie zwolniono co najmniej pięć pracowników.
Pracodawca, który przeprowadza w zakładzie pracy zwolnienia grupowe, powinien zachować specjalną procedurę, zanim przystąpi do rozwiązywania umów o pracę.
Rozwiązanie stosunku pracy w trybie art. 231 § 4 k.p. nie uprawnia do nabycia odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, chyba że przyczyną rozwiązania stosunku pracy była poważna zmiana warunków pracy na niekorzyść pracownika.
Pracownik objęty ochroną przedemerytalną zasadniczo chroniony jest zarówno przed wypowiedzeniem definitywnym umowy o pracę, jak i przed wypowiedzeniem zmieniającym. Jednak zakres ochrony przed jednostronną zmianą warunków zatrudnienia jest węższy. Możliwe jest bowiem złożenie wypowiedzenia zmieniającego pracownikowi w wieku przedemerytalnym np. w ramach zwolnień grupowych lub ze względu na wprowadzenie
Zawarcie umowy o pracę z kolejnym pracodawcą nie wyłącza prawa do odprawy, wobec spełnienia przesłanek do otrzymania tego świadczenia (art. 10 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników).
Pracownik po przywróceniu do pracy powinien zwrócić pracodawcy odprawę wypłaconą na podstawie art. 8 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, a jako że otrzymał pierwotnie świadczenie należne, to nie ma zastosowania art. 411 pkt 2 k.c., bowiem dotyczy sytuacji spełnienia przez pracodawcę świadczenia nienależnego
1. Użycie w prawie zakładowym pojęcia „przyczyn niedotyczących pracownika” – jeżeli nic innego nie wynika z pozostałych przepisów tego prawa – należy rozumieć zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych. 2. Stwierdzenie, czy stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn niedotyczących pracownika, czy też z przyczyn nieobjętych ustawą o zwolnieniach grupowych, nie może zależeć od tego, czy
W przypadku podejmowania przez pracodawcę decyzji o dokonaniu wypowiedzeń zmieniających wobec większej liczby pracowników zachodzi konieczność zbadania, czy w podmiocie zatrudniającym nastąpiło minimum pięć zwolnień w rozumieniu art. 1 ust. 1 akapit pierwszy lit. a dyrektywy 98/59, czyli wypowiedzeń definitywnych lub rozwiązań stosunków pracy na skutek nieprzyjęcia przez pracownika znaczącej zmiany
Korzystny dla pracownika wynik sporu o odszkodowanie z art. 45 § 1 k.p. nie przesądza o zasadności równocześnie dochodzonego roszczenia o odprawę pieniężną z art. 8 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych, gdyż przesłanką prawa do tej odprawy nie jest wadliwość wypowiedzenia umowy o pracę (jego niezgodność z przepisami, bądź bezzasadność), ale rozwiązanie stosunku pracy spowodowane
Korzystny dla pracownika wynik sporu o odszkodowanie z art. 45 § 1 k.p. nie przesądza o zasadności równocześnie dochodzonego roszczenia o odprawę pieniężną z art. 8 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy, gdyż przesłanką prawa do tej odprawy nie jest wadliwość wypowiedzenia umowy o pracę (jego niezgodność z przepisami, bądź bezzasadność), ale rozwiązanie stosunku pracy spowodowane przyczynami niedotyczącymi
1. Odprawa z tytułu zwolnienia z pracy nie przysługuje, jeżeli zmiany programów kształcenia, czyli zdarzenie niezwiązane z zatrudnioną, nie były wyłącznym powodem rozwiązania umowy. Nieuzyskanie wymaganego stopnia rozwoju naukowego jest okolicznością zwolnienia z pracy dotyczącą pracownika. 2. Prawodawca odmienne obowiązki przypisuje nauczycielom zatrudnionym na stanowisku naukowo-dydaktycznym i dydaktycznym
Pracownikowi o statusie członka korpusu służby cywilnej, którego stosunek pracy wygasł na podstawie art. 170 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, przysługuje odprawa pieniężna na podstawie art. 8 ustawy o zwolnieniach grupowych.
Art. 1 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych odnosi się do okresu 30 dni, liczonego od daty pierwszego wypowiedzenia bądź rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron (pod warunkiem, że tych porozumień w tym okresie będzie co najmniej 5).
Wynikający z art. 45 § 1 k.p. wymóg zasadności wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony implikował ustanowienie z mocy art. 30 § 4 k.p. obowiązku wskazania przez pracodawcę w pisemnym oświadczeniu woli przyczyny owego wypowiedzenia. Wskazanie zaś tej przyczyny lub przyczyn przesądza o tym, że spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach. Okoliczności podane pracownikowi