Świadczenie urlopowe

Pracodawca zatrudniający mniej niż 20 pracowników nie jest zobowiązany do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.*

W takiej sytuacji wypłaca on pracownikom świadczenie urlopowe. Może jednak tego uniknąć przekazując pracownikom informację o niewypłacaniu świadczenia do końca stycznia danego roku, w sposób przyjęty u pracodawcy.

Świadczenie urlopowe przysługuje pracownikowi raz w roku, jeśli korzysta on w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Wysokość świadczenia urlopowego ustala pracodawca, z tym że nie może być ono wyższe niż wysokość odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w danym roku.

W związku z powyższym maksymalne kwoty świadczenia urlopowego w 2018 r. wynoszą:

DLA PRACOWNIKA ZATRUDNIONEGO W NORMALNYCH WARUNKACH PRACY

na pełny etat	1185,66 zł
na 3/4 etatu	889,23 zł
na 1/2 etatu	592,83 zł
na 1/4 etatu	296,41 zł

DLA PRACOWNIKA WYKONUJĄCEGO PRACE W SZCZEGÓLNYCH WARUNKACH LUB PRACE O SZCZEGÓLNYM CHARAKTERZE - W ROZUMIENIU PRZEPISÓW O EMERYTURACH POMOSTOWYCH

na pełny etat	1580,89 zł
na 3/4 etatu	1185,67 zł
na 1/2 etatu	790,45 zł
na 1/4 etatu	395,22 zł

DLA PRACOWNIKA MŁODOCIANEGO

w pierwszym roku nauki	158,09 zł
w drugim roku nauki	189,71 zł
w trzecim roku nauki	221,32 zł

Wypłata świadczenia urlopowego następuje nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego.

* Nie dotyczy to pracodawców prowadzących działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych, którzy tworzą Fundusz, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.

Podstawa prawna:

- ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 800 z późn. zm.);

- obwieszczenie Prezesa GUS z dnia 16 lutego 2016 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2015 r. i w drugim półroczu 2015 r. (M.P., poz. 174).