Kto i kiedy powinien rozliczyć podatek u źródła

I. Podatek u źródła - zasady ogólne pobierania

Podatek u źródła to podatek z tytułu przychodów uzyskiwanych na terytorium Polski przez podatników objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym (w uproszczeniu - nierezydentów) pobierany w formie ryczałtu (art. 21 ust. 1 updop oraz art. 29 ust. 1 updof). Podatek u źródła pobierany jest od wypłacanych za granicę płatności, m.in. z tytułu dywidend, odsetek, należności licencyjnych, użytkowania urządzenia przemysłowego. Stawka tego podatku waha się od 10% (np. zyski zagranicznych przewoźników lotniczych) do 20% (np. odsetki). Podatek według tych stawek pobierany jest, gdy nie mają zastosowania odpowiednie postanowienia umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przewidują one niższe stawki albo nawet zwolnienie z podatku. Aby z nich skorzystać, zagraniczny kontrahent musi jednak przedstawić polskiemu płatnikowi certyfikat rezydencji, czyli dokument poświadczający miejsce, gdzie rozlicza się z podatków. Do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego obowiązani są, jako płatnicy, m.in. polskie osoby prawne czy będące przedsiębiorcami osoby fizyczne (art. 26 ust. 1 updop oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 41 ust. 1 updof).

Podatek u źródła krok po kroku

Polski podatnik, dokonując płatności należności za granicę, powinien:

● Krok 1. Sprawdzić, czy jest ona opodatkowana podatkiem u źródła (zob. pkt I.2. opracowania),

● Krok 2. Sprawdzić, czy jest płatnikiem tego podatku (zob. pkt I.1. opracowania) i czy należność nie jest objęta zwolnieniem podatkowym (zob. pkt I.6. opracowania),

● Krok 3. Ustalić, jaką stawką jest opodatkowana ta należność (zob. pkt I.4. opracowania),