Stacje elektroenergetyczne wraz z ich składowymi urządzeniami i aparaturą nie mogą być automatycznie zakwalifikowane jako budowle podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie kryterium całości techniczno-użytkowej, bez dokładnej analizy indywidualnych cech każdego z elementów oraz ich związku z definicją obiektu budowlanego, budowli i urządzenia budowlanego zawartymi w ustawie

Koszty kampanii informacyjnej poświęconej strukturze kosztów produkcji energii elektrycznej w Polsce, poniesione przez przedsiębiorstwo pełniące role w zakresie publicznym, w szczególności w obszarze produkcji, dystrybucji i sprzedaży energii elektrycznej, mają charakter informacji publicznej, gdyż są bezpośrednio związane z wykonaniem zadań publicznych przez to przedsiębiorstwo oraz interesami odbiorców

Działania gminy polegające na zakupie i instalacji systemów odnawialnych źródeł energii na nieruchomościach mieszkańców nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej mającej na celu osiągnięcie stałego dochodu.

Gmina, która realizując projekt z zakresu odnawialnych źródeł energii, współfinansowany w znacznej części ze środków europejskich, w ramach którego montuje i podpina instalacje fotowoltaiczne na budynkach oraz na gruntach mieszkańców, którzy przejmą po upływie 5 lat własność zamontowanych instalacji, nie wykonuje z tego tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W konsekwencji

Gmina, która realizując projekt z zakresu odnawialnych źródeł energii, współfinansowany w znacznej części ze środków europejskich, w ramach którego montuje i podpina instalacje fotowoltaiczne na budynkach oraz na gruntach mieszkańców, nie wykonuje z tego tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W konsekwencji otrzymane na ten cel dofinansowanie ze środków europejskich

W kontekście projektów realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, współfinansowanych ze środków europejskich i służących promowaniu odnawialnych źródeł energii, takie działania nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, a otrzymane dofinansowanie nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania VAT, gdyż celem tych działań nie jest osiąganie zysku, lecz realizacja celów

Podstawą opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) jest całość kwoty otrzymanej przez podatnika z tytułu realizowanej przez niego dostawy towarów lub świadczenia usług, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, o ile są bezpośrednio związane z ceną tych towarów lub usług, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 73

Elementy sieci elektroenergetycznej, takie jak łączniki sterowane zdalnie, które warunkują jej prawidłowe funkcjonowanie, stanowią integralną część budowli w kontekście prawa podatkowego i powinny być uwzględniane przy ustalaniu wartości budowli do celów podatkowych.

Przy ocenie interesu prawnego uczestnika postępowania, istotna jest analiza obowiązujących przepisów planowania przestrzennego oraz ich wpływu na zagospodarowanie nieruchomości, zgodnie z art. 14 ust. 1-3 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, co wymaga uwzględnienia zarówno aktualnych, jak i przejściowych regulacji prawnych.

Grunty leśne, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne, są uznawane za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu energii przez przedsiębiorstwo energetyczne. Skutkuje to ich opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości, mimo możliwości ograniczonego prowadzenia na tych gruntach działalności leśnej.

W świetle art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, instalacje odnawialnych źródeł energii (OZE), bez względu na ich moc, nie podlegają ocenie w zakresie zasady dobrego sąsiedztwa i dostępu do drogi publicznej

Lokalizacja farmy fotowoltaicznej, niezależnie od jej mocy, zgodnie z art. 61 ust. 3 upzp nie wymaga w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy oceny przesłanki zasady kontynuacji oraz dostępu do drogi publicznej.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ma swobodę wyboru w zakresie wymiaru kar dla przedsiębiorców. Decyzje Prezesa URE nie muszą opierać się jedynie na znikomej szkodliwości społecznej czynu, a sąd nie powinien zastępować oceny Prezesa w kwestii karania lub odstąpienia od kary, chyba że zostaną naruszone zasady uznania administracyjnego.

Umowa o przyłączenie do sieci energetycznej podlega ustawowym ograniczeniom zasady swobody umów, obejmującym zarówno aspekt podmiotowy, jak i przedmiotowy, co oznacza, że tylko przedsiębiorstwo energetyczne może zawrzeć taką umowę. Ponadto, pierwszeństwo należy do trybu publicznoprawnego, który uwzględnia wszelkie regulacje prawa energetycznego. Niedopełnienie tych warunków, jak w przypadku zawarcia

Dopuszczalna jest sytuacja, w której pierwotny nabywca jest jedynie pośrednikiem w obrocie biokomponentami i oprócz nabycia biokomponentów w ilości, która realizuje jego osobisty obowiązek (wynikający z NCW na poziomie minimalnym), nabywa taką ilość biokomponentów ponad jego minimalny obowiązek, że dokonuje zbycia tej nadwyżki na rzecz innego przedsiębiorcy – także zobowiązanego do realizacji NCW.

Elektrownie fotowoltaiczne o mocy przekraczającej 100 kW powinny być zaliczane do urządzeń przemysłowych.

Instalacje fotowoltaiczne, ze względu na ich charakter i funkcję, stanowią obiekty budowlane trwale związane z gruntem zgodnie z art. 3 pkt 1 i pkt 3, niezależnie od braku fundamentów czy niewielkiego zagłębienia w gruncie.

Kwalifikacja obiektu budowlanego, takiego jak suwnica bramowa jeżdżąca po torowisku, jest uwarunkowana nie tylko przez konstrukcję, użycie materiałów i wielkość, ale również przez funkcję, jaką pełni w ramach całej całości techniczno-użytkowej.

Przy wykładni art. 34 ust. 1 Prawa energetycznego należy zwrócić szczególną uwagę na użyty w tym przepisie zwrot „którym została udzielona koncesja” – wskazujący wprost, że opłata jest pochodną samego udzielenia koncesji i winna być uiszczana od każdej udzielonej przedsiębiorstwu energetycznemu koncesji. Obowiązek wniesienia opłaty koncesyjnej jest zatem konsekwencją uzyskania koncesji. Jeżeli zatem

Niezastosowanie się do ograniczeń poboru energii, wprowadzonych na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 prawa energetycznego., może uprawniać do nałożenia kary pieniężnej.

Treść art. 57 ust. 1 pkt 1 prawa energetycznego wprost przesądza, że o wysokości opłaty należnej przedsiębiorstwu energetycznemu z tytułu nielegalnego poboru energii przesądza obowiązująca taryfa. Przedmiotowa opłata pełni nie tylko funkcję kompensacyjną lecz także prewencyjną i represyjną.