Orzeczenia
1. Regulacja zawarta w art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej nie stwarza możliwości jej zastosowania ani wprost, ani z uwzględnieniem modyfikacji, w sprawach dotyczących nakładania kar pieniężnych na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych. 2. Art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej nie
Obowiązki depozytariusza funduszu inwestycyjnego, wynikające z art. 72 ustawy o funduszach inwestycyjnych, obejmują rzetelną i staranną kontrolę czynności faktycznych i prawnych dokonywanych przez fundusz, wykraczającą poza czysto formalną weryfikację dokumentacji i wycen aktywów przeprowadzoną przez zewnętrzne, wyspecjalizowane podmioty. Depozytariusz nie jest zwolniony z ciążącego na nim obowiązku
Początkiem biegu 6-miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 96 ust. 7 ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych jest data wydania przez Komisję Nadzoru Finansowego decyzji o nałożeniu kary pieniężnej na spółkę publiczną, tzn. data jej sporządzenia i podpisania, nie zaś data jej doręczenia spółce. Natomiast
Dla wymierzenia kary administracyjnej istotne jest stwierdzenie naruszenia prawa i istnienia podmiotu, który tego naruszenia się dopuszcza, a podstawą rozstrzygania są przepisy obowiązujące w chwili popełnienia tego deliktu, chyba że w chwili wymierzania kary funkcjonowałyby przepisy względniejsze.
Poziom przychodów osiąganych przez podmiot rynku finansowego może stanowić miarodajny punkt odniesienia dla ustalenia wysokości kary pieniężnej, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej. Jednakże wysokość kary nie może doprowadzić do zakłócenia, sparaliżowania lub uniemożliwienia dalszej
Termin do wydania decyzji nakładającej na członka zarządu karę pieniężną na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych rozpoczyna bieg od momentu wydania decyzji nakładającej karę pieniężną na spółkę na podstawie art. 96 ust. 1, 1e lub 1f tej ustawy, a nie jakiejkolwiek sankcji,
Poręczenie wekslowe ma charakter abstrakcyjny i niezależny od umowy łączącej poręczyciela z dłużnikiem, co przejawia się w tym, że poręczyciel wekslowy odpowiada według treści weksla, a jego zobowiązanie nie jest pochodne ani subsydiarne w stosunku do zobowiązania poręczonego.
1. Weksel in blanco jako środek zabezpieczający wierzytelności powstaje w chwili wydania, a zobowiązanie poręczyciela wekslowego powstaje z chwilą podpisania weksla i wręczenia go remitentowi, niezależnie od późniejszego wypełnienia. 2. Świadczenie spełnione przez poręczyciela nie jest nienależne, jeśli dokonuje go dobrowolnie na podstawie wcześniejszego porozumienia z wierzycielem, nawet pomimo braku
Wartość godziwą akcji w kontekście postępowania przymusowego wykupu, o ile nie istnieje odrębna definicja w przepisach, powinno się określać zgodnie z definicją legalną zawartą w ustawie o rachunkowości, tj. jako kwotę, za jaką składnik aktywów mógłby zostać wymieniony w transakcji rynkowej między dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi stronami, przy uwzględnieniu cen bieżących na rynku i pomniejszonej
Mechanizmy ustalania ceny przymusowego wykupu akcji mniejszościowych w spółkach publicznych, zgodnie z przepisami ustawy o ofercie, zapewniają ochronę zarówno interesów akcjonariuszy większościowych, jak i mniejszościowych, poprzez ustalenie uczciwej ceny opartej na kryteriach rynkowych i wartości godziwej.
1. Postanowienia umowy kredytu, które uprawniają bank do jednostronnego ustalenia kursów walut, pozostawiając mu pole do arbitralnego działania i obarczając kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem, są uznawane za abuzywne. 2. Konsument ma prawo do zawarcia umowy zakładającej niskie koszty udostępnienia kapitału, pod warunkiem, że wyraźnie i jednoznacznie przejmie na siebie w pełnym zakresie ryzyko
Przepis art. 138 ust. 3 pkt 3a ustawy - Prawo bankowe może stanowić podstawę prawną do nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązków likwidatora funduszu inwestycyjnego, o których mowa w § 7 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie trybu likwidacji funduszy inwestycyjnych.
Pojęcie "porozumienia" z art. 87 ust. 1 pkt 5 ustawy o ofercie publicznej obejmuje zarówno formalne umowy, jak i nieformalne uzgodnienia, w tym "porozumienia dżentelmeńskie", niekoniecznie muszące przyjmować postać wiążącej umowy, i ma na celu przejęcie kontroli nad spółką będącą przedmiotem oferty lub zakłócenie pomyślnego wyniku oferty.
1. W prawie wekslowym weksel in blanco może służyć jako skuteczne narzędzie zabezpieczające różnorodne wierzytelności, jednak w przypadku sporów między wystawcą a remitentem, samodzielność zobowiązania wekslowego ulega złagodzeniu, a możliwości obrony pozwanych jako dłużników wekslowych zależą od podstaw materialnoprawnych zobowiązania wynikających ze stosunku podstawowego między wystawcą a remitentem
Przeciwko konsumentowi nie może zostać wydany nakaz zapłaty wyłącznie na podstawie treści samego weksla, niezależnie od tego, że uwzględnianie w postępowaniu nakazowym innych dokumentów dołączonych do pozwu wraz z wekslem byłoby sprzeczne z istotą tego typu postępowania nakazowego. Konieczność zapewnienia przewidzianej w unormowaniach unijnych skutecznej ochrony konsumentom oznacza, że niezależnie
W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu
W sytuacji, gdy istnieją wątpliwości co do ważności zobowiązań wekslowych, w tym charakteru podpisu poręczyciela oraz sposobu jego złożenia na dokumencie wekslowym, konieczne jest przeprowadzenie szczegółowej analizy oryginału dokumentu oraz dodatkowych dowodów, w tym zeznań zainteresowanych stron, aby jednoznacznie ustalić zakres odpowiedzialności poręczyciela wekslowego.
Za niesłuszną uznać należy praktykę orzeczniczą, polegającej na wydawaniu nakazu zapłaty przeciwko konsumentowi na podstawie samej tylko treści weksla przedstawionego przez przedsiębiorcę, bez kontroli treści umowy, na podstawie której doszło do jego wystawienia.