Dla zastosowania art. 477(13) § 1 k.p.c. jako podstawy do umorzenia postępowania sądowego, wystarczające jest wydanie przez organ rentowy decyzji uwzględniającej żądanie ubezpieczonego w całości, bez konieczności zmiany czy uchylenia pierwotnie zaskarżonej decyzji.

Roszczenie informacyjne regulowane w art. 48 UoZZ (wcześniej art. 105 ust. 2 Prawa autorskiego) stanowi samodzielne roszczenie i nie wymaga od organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi wykazywania istnienia podstawy prawnej do dochodzenia opłat czy wynagrodzeń przy jego dochodzeniu, ani też jest niezależne od systemu finansowania godziwej rekompensaty za kopiowanie utworów w ramach dozwolonego

Umorzenie postępowania egzekucyjnego nie pociąga za sobą obowiązku uchylenia hipoteki przymusowej wpisanej w księdze wieczystej jako zabezpieczenie wykonania zobowiązania podatkowego, gdyż nie jest to czynność egzekucyjna, a jedynie środek zabezpieczający możliwość przyszłej egzekucji.

W przypadku sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości, zarówno komornik sądowy, jak i jego zastępca ponoszą solidarną odpowiedzialność za szkodę wynikającą z nieprawidłowego obciążenia nabywcy podatkiem VAT, jeśli ich działania lub zaniechania miały wpływ na powstanie takiej szkody.

Uznanie powództwa z zastrzeżeniem spełnienia przez powoda określonych świadczeń nie jest bezwarunkowym poddaniem się powództwu i jako takie nie prowadzi do automatycznego wydania wyroku zgodnego z żądaniem powoda; sąd nie jest związany oświadczeniem pozwanego zawierającym takie zastrzeżenia, lecz musi ocenić ich charakter i zasięg, a także możliwość odwołania takiego uznania w świetle zmieniających

Niewłaściwa obsada sądu nie następuje z samego faktu powołania sędziego na urząd na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej na podstawie Ustawy Nowelizującej, lecz wymaga ustalenia, czy w świetle konkretnych okoliczności, proces powoływania prowadziłby do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności.

Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym wbrew wnioskowi strony o przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej stanowi naruszenie prawa procesowego i rodzi skutki w postaci nieważności postępowania. Prawo do sądu oraz sprawiedliwości proceduralnej wymaga, aby sąd drugiej instancji uwzględnił wniosek strony o rozprawę, którego pominięcie narusza fundamentalne zasady procesu cywilnego.

Wyroki sądów drugiej instancji muszą spełniać wymogi formalne, w szczególności należyte uzasadnienie, które zawiera ocenę zarzutów apelacyjnych, ustalenie faktów, oparcie na dowodach oraz wskazanie stosowanej podstawy prawnej, co jest niezbędne do umożliwienia kontroli kasacyjnej orzeczenia.

1. Pominięcie bez uzasadnienia dowodu przez sąd odwoławczy nie może stanowić podstawy skargi kasacyjnej, jeżeli zaskarżone orzeczenie pozwala na jego kontrolę kasacyjną, a skarga kasacyjna w zakresie naruszenia prawa materialnego winna jednoznacznie wskazywać na podstawę prawną żądanego świadczenia. 2. W przypadku dyskryminacji o charakterze ciągłym, zasądzone już wcześniej odszkodowanie za naruszenie

W przypadku wniosku o rekompensatę z tytułu pracy w szczególnych warunkach, prawo do świadczenia emerytalnego wypłacane jest począwszy od miesiąca złożenia wniosku o rekompensatę, a nie od wcześniejszej daty, chyba że zachodzą szczególne okoliczności wskazujące na błąd organu rentowego. W sytuacji, gdy wnioskodawca złoży wniosek o rekompensatę dopiero po kilku latach od osiągnięcia wieku emerytalnego

Sformułowanie „w kwestiach nieuregulowanych”, zawarte w art. 558 k.p.k., pozwala na stosowanie art. 442 k.p.c. w sprawach prowadzonych na podstawie Rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego, a także w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.

W przypadku wskazania w wyroku sądowym miejsca zamieszkania dziecka, organy administracji publicznej oraz sądy administracyjne są związane tym ustaleniem przy rozstrzyganiu o przyznaniu świadczenia wychowawczego, co znajduje oparcie w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci oraz art. 365 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, wykluczając możliwość dokonywania odmiennych ustaleń

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych sądy rozpoznające odwołania od decyzji organu rentowego są związane treścią tej decyzji oraz zakresem wniesionego odwołania i nie mogą orzekać o przedmiotach, które nie były objęte zaskarżoną decyzją. Naruszenie zasady koncentracji materiału procesowego, czyli orzekanie przez sąd o kwestiach niewchodzących w zakres zaskarżonej decyzji, stanowi błąd procesowy

W przypadku sporów dotyczących jurysdykcji ubezpieczeń społecznych pracowników oddelegowanych do pracy za granicą, kluczowe jest ustalenie faktycznego zakresu działalności przedsiębiorstwa w danym kraju oraz uzgodnienie stanowisk między odpowiednimi organami ubezpieczeniowymi różnych państw członkowskich. Uzgodnienie to powinno uwzględniać konkretny przypadek i być zgodne z odpowiednimi przepisami

W postępowaniu kasacyjnym przed Sądem Najwyższym wyłączne zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przysługuje Prokuratorii Generalnej, a zatem skarga kasacyjna wniesiona przez innego pełnomocnika, niż radca Prokuratorii Generalnej w imieniu Skarbu Państwa jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

Zawezwanie do próby ugodowej przerywa bieg przedawnienia roszczenia jedynie wówczas, gdy zawiera żądanie określone w sposób spełniający wymagania art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. i odnosi się do oświadczeń materialnoprawnych, tj. takich, które w sposób wyraźny i jednoznaczny określają przedmiot i zakres żądanego świadczenia, w tym przypadku także w odniesieniu do odsetek.

Art. 281 ustawy o komornikach sądowych nie odpowiada wymogom prawa Unii Europejskiej w zakresie odnoszącym się do zasady niedyskryminacji ze względu na wiek.

Zgodnie z art. 398(3) § 3 k.p.c., skarga kasacyjna nie może opierać się na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów. Podważanie oceny dowodów i ustaleń faktycznych sądu II instancji, nawet pod pozorem błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego, jest sprzeczne z tym przepisem i stanowi podstawę do odrzucenia skargi kasacyjnej.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy o komornikach sądowych oraz art. 37 ust. 1 tej ustawy, komornik jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą zostać wyrządzone w związku z wykonywaniem czynności, najpóźniej od dnia, w którym komornik uzyskał prawo wykonywania tych czynności.